Πέμπτη, Ιουλίου 12, 2007

Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ


Το πιο απόλυτο καθεστώς βρίσκεται στο μυαλό σου, μικρέ μου άνθρωπε. Που δεν μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς κάποιον να την κηδεμονεύει. Στο μυαλό σου, που δεν μπορεί να φανταστεί να έχει την εξουσία αυτό για’ σένα. Στο μυαλό σου, που δεν μπορείς να διασκεδάσεις χωρίς να σου υποδείξουν το πώς. Στο μυαλό σου που δεν μπορεί να σκεφτεί – να δράσει χωρίς να σου υποδείξουν το πώς. Στο μυαλό σου, που όταν σου έλεγα να δημιουργήσουμε , δεν μπορούσες να φανταστείς τον τρόπο χωρίς να σου ανοίξουν διάπλατα οι δρόμοι της καριέρας – των εταιριών ή των δημοσίων σχέσεων που χρόνια σου λέω πως καταστρέφουν την τέχνη. Αν και δεν ξέρω τι σημαίνει τέχνη. Απλά νοιώθω. Γιατί η τέχνη είναι καταρχήν η μοναξιά. Κι εσύ δεν κατάφερες ποτέ να νοιώσεις μόνος. Γιατί δεν άντεχες…

Άλλωστε σε τι ωφελούσε; Τα όνειρα σου είναι κρυμμένα πίσω από τις υποδείξεις του μεγαλύτερου δικτάτορα στο μυαλό σου. Γιατί η δικτατορία είναι στο μυαλό σου. Στο μυαλό σου που δεν αντέχει το μεγαλύτερο βάρος που θα μπορούσαν ποτέ να σου φορτώσουν στην πλάτη. Την ελευθερία. Στο μυαλό σου που δεν άντεξε όταν την αναζητούσες απ’ τα παιδικά σου χρόνια και σε εξόρισε μακριά από ‘σένα… Και το τραγικό; Τώρα σου λείπει ο εαυτός σου.

Και το πραξικόπημα έγινε από πολύ νωρίς. Από τους γονείς σου έγινε το πραξικόπημα. Από τους δασκάλους έγινε. Από την ιστορία και την τηλεόραση. Από τα πρώτα κέρματα που έπιασες στα χέρια σου. Από την στιγμή της ύπαρξης σου.

Αλλά να μην ανησυχείς και να μην σκέφτεσαι… Γιατί θα καταστείλουν κάθε σου προσπάθεια. Μην ανησυχείς… Σε καταλαβαίνω. Άλλωστε κι εγώ είμαι άνθρωπος. Κάπου – κάπου…