Σάββατο, Οκτωβρίου 31, 2009

Η διπλή σκέψη του Όργουελ και η χρήση της στην πράξη


(...)Η διπλή σκέψη είναι η ικανότητα να έχεις ταυτόχρονα δύο πεποιθήσεις αντιφατικές μεταξύ τους και να παραδέχεσαι και τις δύο. Ένας σκεπτόμενος άνθρωπος που ανήκει στο Κόμμα ξέρει υπό ποια έννοια πρέπει να τροποποιηθούν οι αναμνήσεις του. Κατά συνέπεια, ξέρει ότι παίζει ένα παιχνίδι με την αλήθεια, αλλά έχοντας ασκηθεί στην «διπλή σκέψη» πείθει τον εαυτό του ότι η αλήθεια δεν έχει παραβιαστεί. Η διαδικασία πρέπει να είναι συνειδητή, αλλιώς δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί με αρκετή ακρίβεια, αλλά πρέπει να είναι επίσης και ασυνείδητη, γιατί αλλιώς θα δημιουργούσε ένα αίσθημα παραποίησης και επομένως ενοχής(...)
(...)Να λες ηθελημένα ψέματα ενώ πιστεύεις ειλικρινά ότι είναι αλήθεια , να ξεχνάς όλα τα γεγονότα που έχουν γίνει ενοχλητικά και, όταν χρειάζεται να τα ανασύρεις απ’ την λήθη, μόνο για το χρονικό διάστημα που πρέπει, να αρνιέσαι την ύπαρξη μιας αντικειμενικής πραγματικότητας, ενώ την ίδια στιγμή ξέρεις πως η πραγματικότητα αυτή υπάρχει – όλα αυτά είναι αδήριτη αναγκαιότητα. Και μόνο για να χρησιμοποιήσεις την έκφραση διπλή σκέψη, πρέπει να μετέλθεις της δυαδικότητας της σκέψης, γιατί με το να χρησιμοποιείς αυτή την έκφραση, παραδέχεσαι πως αλλάζεις την πραγματικότητα(...)
Η επίσημη ιδεολογία είναι πλήρης αντιφάσεων, ακόμα και όταν δεν υπάρχει κανένας πρακτικός λόγος για αντιφάσεις. Έτσι το Κόμμα απορρίπτει και δυσφημίζει όλες τις αρχές που υποστήριξε αυθεντικά το σοσιαλιστικό κίνημα, αλλά ισχυρίζεται ότι λειτουργεί έτσι εν ονόματι του σοσιαλισμού.( θυμίζει κάτι αυτό;;; ) (...) Υπονομεύει συστηματικά την οικογενειακή αλληλεγγύη κι έχει δώσει στον αρχηγό του ένα όνομα αποτελεί άμεση έκκληση στο αίσθημα της οικογενειακής πίστης (Μεγάλος αδελφός). Ακόμα και τα ονόματα των τεσσάρων Υπουργείων που διοικούν δείχνουν θρασύτητα μέσα στην ηθελημένη διαστροφή των γεγονότων. Το Υπουργείο Ειρήνης ασχολείται με τον πόλεμο, το Υπουργείο Αλήθειας με τα ψέματα, το Υπουργείο Αγάπης με τα βασανιστήρια και το Υπουργείο της Αφθονίας με την πείνα.( Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη;;;)

Παρασκευή, Οκτωβρίου 30, 2009

Ήρθε η μέρα...

Έρχεται εκείνη ημέρα λοιπόν που τόσο φοβόσουν. Η μέρα αυτή είναι πραγματικά ξεχωριστή. Όχι τόσο βέβαια ωστέ να μην την περιμένεις... Προβλεπόμενη και αυτή όπως όλες οι μέρες που ήρθαν και θα’ ρθουν. Η ζωή ... ένας ατέρμονος βρόγχος που σου τσακίζει τα κόκαλα σου ρουφάει την φαιά ουσία. Ξέρεις τις σκέψεις σου πριν καν τις κάνεις. Ξέρεις τις λέξεις σου πριν καν τις γράψεις, πριν τις πεις, ξέρεις τις απαντήσεις και τις αντιδράσεις. Τόσο βαρετή η ζωή σου που επέλεξες να κρατήσεις τις λέξεις μέσα σου Η σιωπή σε νικάει τόσο συχνά πια... Ή την θέση της παίρνει μία ακατάσχετη μπουρδολογία. Έτσι... Για να μην φαίνεται η σιωπή.

Αρκετά δεν έκανες τον καραγκιόζη;;; Σώπα επιΤΕΛΟΥΣ!

Κι όμως η ζωή πάλι χαμογελά... σαρκαστικά, ειρωνικά ίσως αλλά χαμογελά... Κι εσύ αιώνιος εραστής, όπως και πάλι γνώριζες απ’ την αρχή ότι θα συμβεί, υποκύπτεις. Οι λέξεις στα σκονισμένα βιβλία σου κλείνουν το μάτι. Αυτές ίσως να μην τις ξέρεις. Ίσως να μην τις περιμένες. Ζήσε σαν κομπάρσος όπως πάντα ονειρευόσουν στα βιβλία των αγαπημένων σου συγγραφέων. Εκεί δεν χρειάζεται να μιλήσεις εσύ. Εκεί όλα συμβαίνουν και χωρίς εσένα και πάνω από όλα δεν νιώθεις καν την ανάγκη να επέμβεις, Ας πεθάνει – ας ζήσει – ας βασανιστεί – ας κυνηγήσει χίμαιρες – ας μην ζήσει ποτέ αληθινά – ας ξεχάσει – ας ερωτευτεί – ας επιτεθεί – ας κάνει όοοοοοοοοοοοοτι στο διάολο θέλει! Μόνο να είμαι κομπάρσος να μην παίζει ρόλο πότε θα γυρίσω την σελίδα. Να μην παίζει ρόλο αν θα κλάψω ή όχι στον θάνατο να μην παίζει ρόλο αν θα κινηθώ ή αν θα ξύνω εκείνη την ώρα το αυτί μου. Διάβαζε ψυχή μου, διάβαζε.. Ξεδίψασε το κορμί σου από την ύπαρξη.



Πέμπτη, Οκτωβρίου 22, 2009

Η ακρίδα και το Γιασεμί (2)

Την θυμάστε αυτή την κυρία;;;

Να και το παιδί της!!!


Για όσους αμφέβαλαν ότι είχαμε γεννητούρια... Είναι γεγονός... Το Γιασεμάκι μου είναι θύμα τρομοκρατικών κανιβάλων! Ο απόγονος εκδιώχθηκε όπως ακριβώς και ο πρόγονος. Δεν περνάνε πλέον οι ευαισθησίες... Μέχρι και οι ακρίδες το αποδεικνύουν ότι ζούμε σε έναν κόσμο που δεν χωράνε τέτοιου είδους συναισθηματισμοί! Τώρα ο μικρός κύριος κάνει διακοπές χρησιμοποιώντας ως κατάλυμα την μπουγάδα της απέναντι...


χουχου! Μην της το πείτε!

Τζώρτζ Όργουελ - 1984



Οι όποιες απόψεις έχουν ή δεν έχουν οι μάζες, είναι κάτι που δεν ενδιαφέρει. Μπορεί να τους δωθεί ελευθερία σκέψης, γιατί δεν έχουν σκέψη.