Έρχεται εκείνη ημέρα λοιπόν που τόσο φοβόσουν. Η μέρα αυτή είναι πραγματικά ξεχωριστή. Όχι τόσο βέβαια ωστέ να μην την περιμένεις... Προβλεπόμενη και αυτή όπως όλες οι μέρες που ήρθαν και θα’ ρθουν. Η ζωή ... ένας ατέρμονος βρόγχος που σου τσακίζει τα κόκαλα σου ρουφάει την φαιά ουσία. Ξέρεις τις σκέψεις σου πριν καν τις κάνεις. Ξέρεις τις λέξεις σου πριν καν τις γράψεις, πριν τις πεις, ξέρεις τις απαντήσεις και τις αντιδράσεις. Τόσο βαρετή η ζωή σου που επέλεξες να κρατήσεις τις λέξεις μέσα σου Η σιωπή σε νικάει τόσο συχνά πια... Ή την θέση της παίρνει μία ακατάσχετη μπουρδολογία. Έτσι... Για να μην φαίνεται η σιωπή.
Αρκετά δεν έκανες τον καραγκιόζη;;; Σώπα επιΤΕΛΟΥΣ!
Κι όμως η ζωή πάλι χαμογελά... σαρκαστικά, ειρωνικά ίσως αλλά χαμογελά... Κι εσύ αιώνιος εραστής, όπως και πάλι γνώριζες απ’ την αρχή ότι θα συμβεί, υποκύπτεις. Οι λέξεις στα σκονισμένα βιβλία σου κλείνουν το μάτι. Αυτές ίσως να μην τις ξέρεις. Ίσως να μην τις περιμένες. Ζήσε σαν κομπάρσος όπως πάντα ονειρευόσουν στα βιβλία των αγαπημένων σου συγγραφέων. Εκεί δεν χρειάζεται να μιλήσεις εσύ. Εκεί όλα συμβαίνουν και χωρίς εσένα και πάνω από όλα δεν νιώθεις καν την ανάγκη να επέμβεις, Ας πεθάνει – ας ζήσει – ας βασανιστεί – ας κυνηγήσει χίμαιρες – ας μην ζήσει ποτέ αληθινά – ας ξεχάσει – ας ερωτευτεί – ας επιτεθεί – ας κάνει όοοοοοοοοοοοοτι στο διάολο θέλει! Μόνο να είμαι κομπάρσος να μην παίζει ρόλο πότε θα γυρίσω την σελίδα. Να μην παίζει ρόλο αν θα κλάψω ή όχι στον θάνατο να μην παίζει ρόλο αν θα κινηθώ ή αν θα ξύνω εκείνη την ώρα το αυτί μου. Διάβαζε ψυχή μου, διάβαζε.. Ξεδίψασε το κορμί σου από την ύπαρξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου