Πλέον οι επισκέψεις σε μονοπάτια στα βουνά έχουν γίνει θα έλεγα, αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Έτσι μια καλή ιδέα που προέκυψε περπατώντας στο βουνό, ήταν να μοιραστούμε πληροφορίες και εμπειρίες από αυτήν την επίσκεψη στην φύση, στην πικραλίδα αλλά και στον διάπορο.
Πληροφορίες
Νομός: Χαλκιδικής
Τόπος: Όρος Χολομώντας (Υωίζωνος),(Ορεινή Χαλκιδική, Πανεπιστημιακό Δάσος Ταξιάρχη)
Προσέγγιση διαδρομής: Παλαιόκαστρο Προς Αρναία (διασχίζοντας τον Χολομώντα).
Διαδρομή: Μονοπάτι Δασικών Θέσεων Αυγό - Πιπέλι.
Κύρια Βλάστηση: Δρύς, Οξίες, Έλατα
Υψόμετρο: 1000 – 887μ
Γενικά, ο ορεινός όγκος του Χολομώντα βρίσκεται στην κεντρική Χαλκιδική, με μέγιστο υψόμετρο
Στην αρχαιότητα (πω…δεν πίστευα πότε ότι θα το έγραφα αυτό…) ο χολομώντας ήταν πηγή ξυλείας για τους αρχαίους ναυπηγούς…καθώς επίσης και το όνομά του, Υωίζωνος που σημαίνει ‘υψηλά εζωσμένον’ που του έδωσαν οι αρχαίοι…οι οποίοι προφανώς είχαν πάθει την πλάκα τους στο τόπο που ζούσαν…
Επίσης νομάδες Σαρακατσάνων έβρισκαν κατάλυμα στο όρος τα καλοκαίρια, που το ευνοούσαν οι καιρικές συνθήκες, ενώ τον χειμώνα κατέβαιναν προς τα παραλιακά μέρη, και αυτό μερικές δεκαετίες πριν…
Το μονοπάτι
H είσοδος του μονοπατιού προσεγγίζεται παίρνοντας τον δρόμο 2 περίπου χιλιόμετρα πριν τον οικισμό του Ταξιάρχη, προς Αρναία. Βέβαια, οδικώς υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να φτάσει κανείς στην περιοχή. Το μονοπάτι ξεκινά είτε από την δασική θέση Πιπέλι και τερματίζει στην θέση Αυγό, είτε αντίθετα. Ένα πρόβλημα είναι ότι οι χάρτες του εμπορίου είτε των ταξιδιωτικών οδηγών δεν έχουν τις ονομασίες των δασικών αυτών θέσεων. Η διαδρομή που επιλέξαμε ήταν Αυγό – Πιπέλι. Γενικά η διαδρομή δεν είναι πολύ μεγάλης δυσκολίας, ωστόσο θεωρείται μέτριας έως και υψηλής, βάση των ταμπελών που βρίσκει κανείς στην αφετηρία και στον τερματισμό.
Ξεκινώντας λοιπόν να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει αρκετός χώρος για να αφήσει κάποιος το αμάξι του. Ωστόσο λίγο πριν την είσοδο στο μονοπάτι, υπάρχει ένα μικρό άνοιγμα για πάρκινγκ. Οι είσοδοι - έξοδοι του μονοπατιού βρίσκονται στα δεξιά (Πηγαίνοντας προς Αρναία) του δρόμου και συνοδεύονται από τις αντίστοιχες ταμπέλες με πληροφορίες. Το μήκος του μονοπατιού είναι περίπου 4 χιλίομετρα με διάρκεια περίπου 2 ώρες με μικρές στάσεις (πολύ μικρές… δυστυχώς ο χρόνος πίεζε, αλλά και οι ανηφόρες ήταν μεγάλες…). Αναγκαία προετοιμασία… ένα ζευγάρι παπούτσια κατάλληλά για να μην γλιστρήσει κανείς και ένα μπουκάλι με νερό.
Η διαδρομή επιφύλασσε εξαρχής εκπλήξεις. Στην θέση Αυγό, εκτός της ταμπέλας δεν υπήρχε κανένα άλλο σημάδι για το πού ακριβώς ξεκινάει το μονοπάτι. Ευτυχώς το μονοπάτι είναι αρκετά καλά πατημένο και φαρδύ, έτσι ώστε να διακρίνει κάποιος προς τα πού πρέπει να κατευθυνθεί. Το υψόμετρο από το οποίο ξεκινάμε είναι 1000μ και η κατεύθυνση που κινηθήκαμε ήταν ΝΔ. Το πρώτο κομμάτι του μονοπατιού, αν χωρίσει κανείς σε κομμάτια το μονοπάτι είναι έως την πηγή. Ναι υπάρχει και πηγή στην διαδρομή με πολύ δροσερό νεράκι. Μετά από μία μεγαλοπρεπέστατη κατηφόρα που την κατεβήκαμε με την βοήθεια του άκρως ειδικού εξοπλισμό στηρίγματος, ενός ξύλου δηλαδή, φτάσαμε στην πηγή. Το νερό δροσερό και σε αυτό το σημείο υπάρχουν και 2-3 παγκάκια για να κάτσει κανείς και να απολαύσει την κατάφυτη ανατολική πλευρά του χολομόντα.
Ωστόσο στο βάθος μπορεί να διακρίνει κανείς πως την πράσινη ¨μονοτονία¨ (χαχα) σπάει ένα κτίσμα. Μέσα στον ορεινό όγκο υπάρχει ένας βουδιστικός ναός, ο οποίος όπως διαβάσαμε υπολειτουργεί. Μετά από τις απαραίτητες φωτογραφίες, συνεχίσαμε ανηφορικά μέχρι να βγούμε σε ένα ξέφωτο με πολύ όμορφη θεα. Από πάνω μας βρίσκονταν πανύψηλες βελανιδιές. Αυτό το σημείο είναι και το πίο δύσκολο της διαδρομής και όχι λόγω κάποιας ανηφόρας ή κάποιου εμποδίου, αλλά διότι δεν υπήρχε σήμανση για το που συνεχίζει το μονοπάτι. Το σημείο αυτό είναι μια μεγάλη διασταύρωση που έχει τουλάχιστον 2-3 διαφορετικές κατευθύνσεις. Έτσι βασιζόμενοι και λίγο στην εικόνα του χάρτη που είχαμε από τις ταμπέλες συνεχίσαμε ΝΔ, δηλαδή απέναντι από το μονοπάτι που βγήκαμε στο ξέφωτο (υπάρχει και σχετική φωτο).
Στην συνέχεια φτάσαμε σε έναν χωματόδρομο, τον οποίο από ότι φάνηκε χρησιμοποιούν οι υλοτόμοι της περιοχής για να μετακινούνται και να στοιβάζουν την ξυλεία. Τους ήχους του δάσους διαδέχονταν οι ήχοι των πριονιών και των φωνών των υλοτόμων. Παρόλο που αυτός ο χωματόδρομος φάνταζε τελείως ξένος στο γενικό τοπίο, δεν χάλαγε τίποτα από την ομορφιά της διαδρομής. Το επόμενο εμπόδιο ήταν τα 3 μεγάλα άλογα που έπαιρναν το κολατσιό τους κλείνοντας τον δρόμο. Λόγω ανωτέρας βίας και φόβου… κάναμε μια πολύ μικρή παράκαμψη σκαρφαλώνοντας την πλαγία. Εγώ βέβαια θα προτιμούσα να είχαμε ανοίξει φιλίες με τα άλογα και έτσι να μας άφηναν να περάσουμε…η Φωτεινή δεν ξέρω…Νομίζω φοβόταν ενδεχόμενες κλοτσιές…λες και θα τα πειράζαμε…Από ότι λέει θα απαντήσει σε σχόλιο…
Η διαδρομή πάνω σε χωματόδρομο είναι το δεύτερο μεγάλο κομμάτι του μονοπατιού. Περίπου μετά από 20 λεπτά, στα δεξιά της διαδρομής φαίνεται ένα μικρότερο μονοπάτι που ανεβαίνει την πλαγία προς το τελευταίο μεγάλο κομμάτι της διαδρομής. Εδώ να σημειώσουμε την βοήθεια του υλοτόμου που έτυχε να βρίσκεται εκεί παρέα με τα άλογα και τους σκύλους του. Ένα ακόμη σημάδι για το μονοπάτι που ανεβαίνει στα δεξιά, είναι και η μικρή αυτοσχέδια καλύβα του υλοτόμου που είναι 1-2 μ πιο κάτω από το μονοπάτι στα αριστερά.
Το τελευταίο κομμάτι του μονοπατιού είναι και το πιο δύσκολο. Τα επόμενα 40 λεπτά, είναι ανηφορικό, μέχρι το τέρμα. Και εδώ χρειάζεται μεγάλη προσοχή διότι το μονοπάτι δεν σηματοδοτείτε καθόλου σε αυτό το σημείο. Ουσιαστικά, είναι δρόμος των υλοτόμων που κατεβαίνουν με τα άλογα προς του χώρους υλοτόμησης. Οπότε θα ήταν καλό να προσέξει κανείς και να μην μπερδευτεί, παίρνοντας κάποιο άλλο μικρότερο μονοπάτι. Σημάδια, αποτελούν οι πατημασιές των αλόγων που φαίνονται έως και το τέλος της διαδρομής. Πριν από το τέλος συναντά κανείς πάλι ένα ξέφωτο και μετά από μερικά μέτρα την έξοδο στην θέση Πιπέλι.
Εάν κανείς επιλέξει να γυρίσει από τον επαρχιακό δρόμο έως την θέση που πάρκαρε, θέση Αυγό, τον περιμένουν λιχουδιές του δάσους δηλαδή βατόμουρα. Δυστυχώς δεν ήταν η εποχής τους ακόμα... και εμείς τα γευτήκαμε λίγο ξινά !!! Επίσης στην επιστροφή από τον δρόμο φαίνονται αρκετές φυτείες ελάτων οι οποίες τροφοδοτούν την αγορά με φρέσκα χριστουγεννιάτικα δέντρα…Ευτυχώς δεν κόβονται δέντρα από το δάσος… Μεγάλο θέμα… Οι καλλιέργειες των ελάτων ξεκίνησαν από παλιά, με έλατα που είχαν μεταφυτευθεί από τον Όλυμπο. Πολλά έλατα όμως, από αυτές τις καλλιέργειες ¨γλίτωσαν¨ και έτσι έχουν εμπλουτίσει τον Χολομώντα με το είδος τους.
Γενικά το βουνό του χολομώντα έχει αρκετές διαδρομές. Σε εμάς είναι άλλες 3 γνωστές, αλλά κατά το μήκος του επαρχιακού δρόμου είδαμε και άλλες ταμπέλες που οδηγούσαν σε άλλα μονοπάτια.
Πραγματικά κάποιες στιγμές στην διαδρομή, τα δέντρα έκρυβαν τον ουρανό και δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα άγριας ζούγκλας. Το υγρό κλίμα σε συνδυασμό με τον συννεφιασμένο ουρανό και την μικρές δόσεις ήλιου αλλά και την μυρωδιά της οξιάς και των άλλων δέντρων, μας έκαναν να ξεχαστούμε εντελώς, θέλοντας να εξερευνήσουμε κάθε σπιθαμή αυτού του δάσους και κάνοντας μας να νιώθουμε όλο και περισσότερο ένα με τα αιωνόβια, καταπράσινα δέντρα.
Υ.Γ: Σε όσους καταπιάνονται με τις νέες τεχνολογίες, το παρόν ταξίδι στα μονοπάτια της φύσης, συνοδεύεται και με δεδομένα για GPS. Έτσι όποιος χρησιμοποιεί αρχεία .shp (arcpad), μπορεί να κατεβάσει από το link, την διαδρομή (tracking) καθώς και κάποια χαρακτηριστικά σημεία ενδιαφέροντος για το μονοπάτι (είσοδος, έξοδος, πηγή). Όποιος θέλει παραπάνω πληροφορίες οι μετατροπές δεδομένων κ.τ.λ… ας επικοινωνήσει στο taxidixwrisxarti@gmail.com (το ονομά του email είναι λίγο άστοχό σε αυτή την περίπτωση...αλλα ποίος φτίαχνει άλλα mail τώρα...) ή ας στείλει comment. Τα αρχεία έχουν γίνει μετατροπή και σε .kml μορφή για επισκόπηση στο google earth. Θα τα βρείτε όλα στο link.
Υ.Γ 2 : Προσοχή γιατί το μονοπάτι δεν έχει σημάδια καθοδήγησης σχεδόν σε κανένα σημείο, εκτός από την αρχή του.
Φωτεινή, Χάρης.
