Στο μυαλό μου κρατάω μια εικόνα. Μια στιγμή.
Μια στιγμή όχι τυχαία. Είναι από αυτές τις στιγμές που
περιέχουν ένα φάρμακο που λέγετε "ευτυχία".
Μια στιγμή που δεν θα χαθεί ποτέ από μέσα μου.
Εκτός από αυτούς που μοιράστηκαν αυτή την στιγμή, η εικόνα αυτή έχει πολλές
όψεις ...
Αυτή η εικόνα ξεθωριάζει όλο και περισσότερο. Ο Εγωισμός ξεθωριάζει
τα σωθικά. Φέρνει το κίτρινο της ερήμου και το αποθέτει στην ψυχή.
Η εικόνα μια νεκρή φύση.
Κρατάω στο μυαλό μου την ίδια εικόνα - την στιγμή- μόνο που στην
εικόνα αυτή πλέον περιγράφομαι εγώ, κρατώντας την εικόνα στην οποία περιγράφεται
η "ευτυχία" που τσαλακώθηκε και ο εγωισμός
που την πέτα στον κάλαθο των αχρήστων...
