Eπίσκεψη στην Τήνο

Τάμα της μητέρας μου. Κακά τα ψέματα , μόλις ακούμε "Τήνος" ο συνειρμός είναι γνωστός .. Παναγιά της Τήνου - τάμα - γυναίκες στα γόνατα και η συνέχεια ίσως, πόνος - ελπίδα (μπορεί και πίστη). Εδώ υπάρχουν 2 θέματα.. Το 1ο μικρό και το θέτω σαν ερώτημα ρητορικό και μη : Γιατί δεν έχω δει ποτέ μου άντρες να είναι στα τέσσερα ; Γιατί έχω συνδέσει την λέξη τάμα με το γυναικείο φύλο ; Το 2ο (αν και άσχετο): Μίλησα για πίστη και οι σκέψεις κατακλυσμός στο μυαλό μου.. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί μπορεί να θεωρούνται προνομιούχοι όσοι "πιστεύουν" ενώ οι υπόλοιποι υποτίθεται μειονεκτούν. Ποτέ δεν κατάλαβα αυτό το "πρέπει να πιστέψεις". Γιατί έχει περαστεί έτσι σαν να' ναι υποχρέωση μας και όταν περνάει απ' το μυαλό κάποιου πως ίσως πιστεύει σ' ένα ψέμα να νοιώθει "αμαρτωλός"; Εντάξει, δεν θα σχολιάσω την φράση-κλισέ "πίστευε και μη ερεύνα" που ή δεν την αντιλαμβάνομαι σωστά έτσι όπως συνηθίζεται να χρησιμοποιείται ή αλλιώς αντηχεί στ' αυτιά μου σαν κατάρα. Δεν ξέρω.. Έχω την εντύπωση πως δεν έχει καν νόημα το αν θα πιστέψω εγώ ή όχι, στην επίγεια τουλάχιστον ζωή μου, σε κάποιο θεό . Δηλαδή ο Κος Κώστας ,ένας άνθρωπος αναμάρτητος , αλλά άθεος, τι , μπροστά στον "κριτή" θεό θα σταθεί με σκυμμένο κεφάλι και ταπείνωση παρακαλώντας να τον δεχτεί στον παράδεισο; Το ότι οι προσκυνημένες ψυχές των ανθρώπων έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο που θεωρούν ότι υπάρχει πορτιέρης και στον "παράδεισο", είναι ένα θέμα μάλλον προς προβληματισμό. Και ντροπή...

Ο Κος Κώστας ήταν άνθρωπος περήφανος. Βοήθησε πολλούς ανθρώπους στη ζωή του και γέρασε κρατώντας πάντα μόνο ό,τι του ήταν αναγκαίο για να ζήσει. Κράτησε και κάποια χρήματα για να τον θάψουν χωρίς να ξοδευτεί κανείς άλλος. Τέλος , έγινε και δωρητής οργάνων. Ελάχιστοι είναι αυτοί που κάνουν καλές πράξεις και μετά το θάνατο τους. Σ' όλη του τη ζωή δεν φοβήθηκε τόσο ώστε να υποκύψει σε μια θρησκεία. Σ' όλη του τη ζωή το μυαλό του δεν κατάφερε να τον πείσει για κάτι και γι' αυτό δεν πίστεψε σ' αυτό το κάτι. Όταν ο πόνος κυρίευε το κορμί του (καρκίνος) στάθηκε εκεί , αγέρωχος στα χτυπήματα. Δεν είχε συνηθίσει να ζητάει βοήθεια από όποιον βρει πρόχειρο. Πέθανε χωρίς ν' ανάψει ούτε ένα κεράκι στη ζωή του. Συνήθιζε να λέει πως αν τα χρήματα για τα κεράκια μιας μέρας τα δίναμε άμεσα σ' έναν άστεγο θα 'χε φαγητό για όλες τις μέρες της ζωής του.

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά αν ο θεός τον κατακρίνει , επειδή απλά δεν πίστευε σ' αυτόν , θα' ναι πολύ εγωιστής. Μάλλον ο θεός θα πρέπει να πάει στην "κόλαση".........(!)

Τελοσπάντων, όλα αυτά είναι αστεία! Αυτό στο οποίο, εγώ έστω, θέλω να πιστεύω απέχει πολύ. Το "καλό" και το "κακό" εύκολα κάποιος το διακρίνει και μπορεί να πάρει τον δρόμο του ανεξάρτητα από θρησκείες, απ' το αν πιστεύει ή όχι κλπ. Αλλά αυτό έτσι χοντρά - χοντρά και σε γενικές γραμμές. Αν σκεφτεί κανείς περισσότερο, ίσως να μην είναι κι έτσι. Ίσως και να μην είναι τόσο εύκολο να το διακρίνεις. Κι εδώ κάπου μάλλον θα 'πρεπε ν' αρχίσω με το ταξίδι μου στην Τήνο....

Τάμα της μητέρας μου λοιπόν, 7 του Ιούλη , μέρα κουραστική και... νυσταλέα για' μένα αφού την προηγούμενη είχα ξενυχτήσει. Ο ήλιος από πρωί - πρωί είχε δείξει τις άγριες διαθέσεις του.

Φτάνοντας στο λιμάνι του Πειραιά κανένα ταξιδιωτικό πρακτορείο δεν μπορούσε να μας εξυπηρετήσει αφού οι θέσεις για το πλοίο ήταν όλες κατειλημμένες.

Σκέψη (αμαρτία) νούμερο 1: "Μάλιστα...Πολύ χρήμα για την Τήνο. Ρε τι γίνεται για έναν άψυχο ναό....κλπ"

Στη συνέχεια βέβαια έμαθα πως το πλοίο μετά απ' την Τήνο είχε προορισμό τη Μύκονο. Εκεί η αλήθεια είναι πως το αμαρτωλό μυαλό μου καταλάγιασε λίγο....

Σκέψη (αμαρτία) νούμερο 2: "Α, οκ ... Τουλάχιστον ο περισσότερος κόσμος θα πηγαίνει στη Μύκονο.. Τουρίστες και τα γνωστά...Προτιμώ το χρήμα να το σέρνουν ξεκάθαρα καπιταλιστικές - επιχειρηματικές σκοπιμότητες παρά να σέρνεται πίσω από άτομα, θεσμούς και πράγματα που "υπηρετούν" τον θεό.(Αυτό πάλι πως γίνεται; Θεσμοί και πράγματα να υπηρετούν τον θεό... Λίγο οξύμωρο μου ακούγεται.)

Αφού προσπεράσω με fast forward την επιχείρηση μας "γίνε νόμιμος λαθρεπιβάτης σε λιγότερο από 2 λεπτά" , τις τουρίστριες στο πλοίο που είχαν ξεχάσει να φέρουν ρούχα απ' την πατρίδα , τους ελληναράδες άντρακλες που προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να ενσαρκώσουν το ρόλο του "κυνηγού" που τους κατηγορούν πως πλέον δεν είναι, την τεράστια TV plasma (που αν ξέρναγα στο καράβι θα 'ταν αυτή η αιτία κι όχι η τρικυμία) που δεν σταμάτησε να αναδυκνείει το περίφημο πολιτισμό μας : Πρωινός καφές - Πρωινός φραπές - Πρωινό κους κους - πρωινοί τραγουδιστάδες(ευτυχώς δεν είχε volume η plasma) κλπ.

Πατώντας λοιπόν ξανά το play φτάνω στη στιγμή ενός ακόμη αμαρτωλού διαλόγου...

- Πάντως θα φύγουν πολλά λεφτά.100 ευρώ έκαστος. Αν σκεφτείς το Ταξί , τα εισιτήρια , το φαγητό ,λαμπάδες κλπ κλπ

- Ε, δεν πειράζει.... Για την Παναγία...

- Ποια Παναγία ρε μαμά ; Αν θες να κάνεις κάτι για την Παναγία ας πάρουμε τα 200 ευρώ να τα πάμε σ' αυτούς που πεινάνε. Τα δίνουμε τώρα για τα πλοία αυτών που μας ρουφάνε το αίμα....(Χα! Η πολυεθνική Παναγία Βluestar Ferries!)

-Ωχ Βαγγέλη τώρα, θα μας το βγάλεις ξινό; (ταυτόχρονα ένα βλέμμα μάλλον κατανόησης) Τώρα έγινε....

-Τελοσπάντων , δεν πειράζει.. Το θέμα είναι να λέμε έστω πως πάμε και για μας.. Μια εκδρομή. Όχι όμως για την Παναγία.

Κάπως έτσι καταλογίστηκε στη πλάτη μου ακόμη ένα αμάρτημα (-1 για παράδεισο, ωχ...)και συνεχίσαμε το ταξίδι.

Στάση στη Σύρο. Οι Συριανοί πωλητές παραδοσιακών εδεσμάτων μπουκάρουν φουριόζοι στο πλοίο για να πουλήσουν τα προϊόντα τους. λουκούμια και χαλβαδόπιττες. Πραγματικά διασκεδαστικοί και ευχάριστοι άνθρωποι. Ηλιοκαμένοι νησιώτες - φωνακλάδες! (Πανάκριβες οι χαλβαδόπιττες και όχι ιδιαίτερα νόστιμες. Σε καμία περίπτωση δεν θύμιζαν παραδοσιακό γλυκό ελληνικών νησιών).

Ξεκινήσαμε και πάλι , αυτή τη φορά καρφί για Τήνο. Το 90% των επιβατών που κατέβαιναν στην Τήνο ,αποσκευές δεν είχαν . Άρα μάλλον όλοι για μονοήμερο προσκύνημα και σωτηρία της ψυχής είχαν έρθει.

Βγαίνοντας απ' το καράβι άλλοι νησιώτες φωνακλάδες μας περιστοίχισαν...<<Δωμάτια κοντά στον Ναό!!>>, <<Περιποιημένα δωμάτια 5 λεπτά απ' την εκκλησία!!>> και άλλα τέτοια φώναζαν ή έγραφαν (και στα αγγλικά) οι καρτέλες που κρατούσαν.

'Eνας ο κεντρικός δρόμος του νησιού που ανέβαινε προς τα πάνω και που αλλού να κατέληγε εκτός απ' τον Ναό..

Γεμάτος ο δρόμος δεξιά κι αριστερά από μαγαζιά που πουλάνε "πίστη" , που πουλάνε "σωτηρία της ψυχής" , που πουλάνε λίγη "αγάπη στον πλησίον" κλπ.

Μπουκαλάκια για το αγίασμα με 2 ευρώ τα πιο μικρά, 4 ευρώ τα μεσαίου μεγέθους και μια μικρή αγιογραφία επάνω και με 6 ή 8 για να πάρεις μπόλικο και για το σπίτι ή και για δώρο σε κάποιους που έχεις υποχρέωση.

Η ποικιλία της χριστιανικής boutique πραγματικά εντυπωσιάζει. Ναι, βέβαια , πως να ξεχάσει κανείς τα χριστιανικά ρολόγια , τα χριστιανικά πορτατίφ κλπ κλπ. Αυτά όλα όμως σαν κάτι να μου θυμίζουν....

......<<Και εισήλθεν ο Ιησούς εις το ιερόν του Θεού , και εξέβαλε πάντας τους πωλούντας και αγοράζοντας εν τω ιερώ και τας τραπέζας των κολλυβιστών (αργυραμοιβών) κατέστρεψε και τας καθέδρας των πωλούντων τας περιστεράς ,Και λέγει αυτοίς γέγραπται , ο οίκος μου οίκος προσευχής κληθήσεται υμείς δε αυτόν εποιήσατε σπήλαιον ληστών . >>

Εάν κάνω λάθος που πιστεύω πως το παράδειγμα είναι αντίστοιχο , να με συγχωρείτε. Ίσως ώρες - ώρες όταν όλα γίνονται κουβάρι στο μυαλό μου να οργίζομαι τόσο που να προχωρώ σε συμπεράσματα και κρίσεις βιαστικές , ίσως και άδικες - λανθασμένες. Όμως υπάρχουν και άλλες στιγμές σαν τούτη εδώ που το μυαλό πράο - γαλήνιο συνοδεύει τη ψυχή και κρίνει με αγάπη και συμπόνια.

Εάν εμφανιζόταν ένας άνθρωπος και είχε την ίδια αντίδραση με το Χριστό , εν έτη 2006 , (και επειδή ίσως κάποιοι να δυσκολεύονται να το φανταστούν , να το πω πιο συγκεκριμένα..) έσπαζε τους πάγκους αυτών των μαγαζιών , τις βιτρίνες και τα αντικείμενα που οι ιδιοκτήτες τους εμπορεύονται

1) Ποια πιστεύετε θα ήταν η αντίδραση της κοινής γνώμης ;

2)Ποια θα ήταν η δική σας γνώμη ;

Τα ερωτήματα δεν είναι ρητορικά αλλά αναμένω απαντήσεις. Αλλά επειδή αναγνώστες δεν υπάρχουν (τουλάχιστον ακόμα , εκτός ελαχίστων γνωστών και μη εξαιρετέων) ,απαντάω και μόνος μου.... :-)

Η δική μου γνώμη για το πρώτο είναι πως , ενώ μπορεί η επαναστατική επέμβαση αυτού του ανθρώπου στο θέμα μας να ήταν πανομοιότυπη με του Ιησού , ακόμα και οι πιο "θρήσκοι" θα κατέκριναν την στάση του (για να μην πω πρώτοι απ ' όλους). Συν τοις άλλοις τη πράξη αυτή θα μπορούσαν πολύ εύκολα να την χαρακτηρίσουν επίθεση αναρχικών (με όλο το κακοπροαίρετο ύφος που συνοδεύεται πάντα η συγκεκριμένη λέξη στα ΜΜΕ και γενικότερα) ή να θεωρηθεί ως συνήθως τρομοκρατική επίθεση . Και τα συνακόλουθα βέβαια , για έναν άνθρωπο που θα μπορούσε να ήταν κι ο ίδιος ο Ιησούς.

Η κατακραυγή του κόσμου - τα μαρτύρια - η σταύρωση.

Η κατακραυγή των media - τα δικαστήρια - οι φυλακές.

Η ιστορία κύκλους κάνει... Ίσως να μην είναι τελικά τυχαίο που κάθε χρόνο "γιορτάζουμε" την ανάσταση του. Μάλλον θέλουμε να συμβολίσουμε την ματαιότητα των πάντων τελικά και όχι κάτι άλλο. Κάθε χρόνο γεννιέται και κάθε χρόνο μαρτυρεί , κάθε χρόνο σταυρώνεται και κάθε χρόνο ανασταίνεται.

Όσον αφορά το 2 θα απαντήσω μάλλον με ερωτήσεις : Πώς μπορώ εγώ να κρίνω έτσι επιπόλαια το νησιώτη , που έχει μια οικογένεια απ' τις λίγες που δεν ήρθαν στην πανέμορφη μας Αθήνα , και προσπαθεί να επιβιώσει στον τόπο του ;Γιατί , αλήθεια , πόσο ανεπτυγμένη θα' ταν η Τήνος αν δεν υπήρχε αυτός ο ναός ; Πώς μπορώ εγώ να του έσπαζα το μαγαζί ή να επικροτούσα αυτόν που το έσπασε ; Θα μπορούσα κάλλιστα να ήμουν εγώ ιδιοκτήτης ενός τέτοιου μαγαζιού. Aλλά κι ο Ιησούς, αν κατέστρεφε το μαγαζί αυτό, πόσο σωστός θα ήταν; Θα κατέστρεφε μια οικογένεια... Πώς ένας πανάγαθος και άγιος θα έκανε τέτοιο κακό;

Βλέπουμε πως εάν ένα χωρίο απ' την Καινή Διαθήκη πάρει "σάρκα και οστά" ίσως και να εκφυλιζόταν. Μόνο και μόνο εξαιτίας της αλλαγής εποχής. Γιατί τι αντίκρισμα θα είχε μία τέτοια πράξη στη σημερινή εποχή όσο υπάρχει π.χ μια Coca-cola στην οποία καταλογίζονται , θα μπορούσε κανείς να πει , κατεστραμμένες οικονομίες , θάνατοι , μισθωτή δουλεία κλπ ; Μάλλον ο Ιησούς θα 'πρεπε να κατέβαινε με ολόκληρες στρατιές για να εξολοθρεύσει εταιρίες - κολοσσούς σαν αυτήν (!)

Tέλος , επειδή η Καινή Διαθήκη αναφέρει και τους αγοραστές , ποιος θα ήμουν εγώ που θα μπορούσα να κρίνω την μάνα , που το παιδί της χάνει , και δεν ξέρει τι να κάνει να το σώσει και κυλιέται εκλιπαρούσα στον δρόμο ικετεύοντας το θεό της να κοιτάξει και λίγο κάτω ; Με οποιονδήποτε τρόπο... με κεριά , λαμπάδες πιο ψηλές κι απ' την ίδια , σταυρούς , εικόνες και ό,τι άλλο βάζει ο νους...

Μπορώ ίσως όμως να κρίνω την κατάσταση που έχει καταντήσει έτσι. Το ανθρώπινο είδος που πάντα ξεχνά να ξεχωρίζει το υλικό απ' το άυλο. Να ψάξω να βρω ενόχους σ' αυτή τη χυδαία εκμετάλλευση. Ένα συμπέρασμα πάντως απ' αυτό το post γίγας και όλες μου τις σκέψεις αυτές τις μέρες είναι ότι σε μια κοινωνία χτισμένη με τις "αξίες" του καπιταλισμού είναι πραγματικά δυσδιάκριτοι οι ένοχοι και δύσκολα παίρνεις μια ξεκάθαρη θέση σ' όλα αυτά. Συγγνώμη εάν σας κούρασα θα χαρώ πολύ να γίνει μια ώριμη συζήτηση επί του θέματος.

Σημείωση : Με όλες αυτές τις σκέψεις λησμόνησα τελείως να γράψω την συνέχεια εκείνης της μέρας. Κάπως έτσι βέβαια λησμόνησα και τότε τον λόγο για τον οποίο πήγαμε. Και κάπως έτσι , προσκυνώντας την εικόνα της Παναγίας, ξέχασα για ποιο λόγο βρισκόμουν εκεί. Αφού στο "άγιο" εικόνισμα δεν αντίκριζες το πρόσωπο της, παρά μόνο ασημικά , που οι πιστοί είχαν αφήσει πάνω. Πόσο τραγικό να φαινόταν την ώρα που προσκυνούσα....ασημικά ;