Με 3 μονάχα λέξεις καταφέρνουμε να περιγράψουμε αυτό που συνέβη με τη καταραμένη – πικρόχολη – ανθρώπινη μιλιά μας. Πόσο άσχημοι φαντάζουν οι άνθρωποι ώρες – ώρες… Πόσο άσχημοι είμαστε ;
Και δεν έχω ούτε την όρεξη ούτε τη διαύγεια να αναπτύξω το θέμα…
Μόνο μια ερώτηση…:
Υπάρχει κάποιος «εμπρηστικός μηχανισμός» που να καίει τις αναμνήσεις;
Αναμνήσεις...
τώρα...
Υγ. Αν τυχόν ανοίξει κάποια συζήτηση για το θέμα θα προτιμούσα να μην είναι ούτε μνημόσυνο ούτε παραπάνω πληροφόρηση για τις καμμένες δασικές εκτάσεις. Αλλά να είναι συζήτηση για το τώρα.
Αν εξοργίζεστε όσο εγώ - αν στεναχωριέστε - αν αντιδράτε - αν συγκινείστε - αν ζείτε - αν υπάρχετε πείτε μου... Πως αντέχετε να το βλέπετε αυτό ; Πότε επιτέλους θα πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας ; Δεν νοιώθετε την ανάγκη να κάνουμε κάτι επιτέλους ; Και δεν λέω μόνο για την Πάρνηθα, αλλά ρε γαμώτο δεν έμεινε τίποτα στη κωλόπολη αυτά τα ελάχιστα δεν θα κάνουμε τίποτα να τα προστατέψουμε; Συνεχώς καταπατούνται τα πάντα. Οποιοδήποτε φυσικό τοπίο (θάλασσες - βουνά - πάρκα...) .Πρέπει να υπάρξει επιτέλους μια πρωτοβουλία. Πρέπει οι κάτοικοι όλων των περιοχών να νοιαστούν για το που ζούνε... Να μπορέσουν να δουν λίγο παραπέρα από τον μικροαστικό καναπέ τους. Ας δράσουμε.
7 σχόλια:
Τι να σχολιασουμε...Καψαμε και το τελευταιο πνευμονα της Αθηνας...
Μα ακριβώς αυτό λέει ο φίλος Βαγγέλης...Οι σχολιασμοί περισσεύουν. Δηλαδή η στεναχώρια είναι τόσο μεγάλη που θα μας κάνει να μένουμε απλά στην μοιρολατρία; Δεν κατάλαβα, δεν νιώθετε ότι κάτι πρέπει να γίνει; Το θέμα που πρέπει να συζητήσουμε είναι αν και πώς μπορούμε να δράσουμε επιτέλους. Να κάνουμε κάτι όσον αφορά την καταπάτηση, εμπρησμό, βιασμό, που γίνεται στις ζωές μας. Γιατί η φύση είναι η ζωή μας. Και εφόσον δεν το κατανοούμαι αυτό, σαν άνθρωποι, όλα πάνε καταδιαόλο στις "ανθρώπινες" πόλεις μας και αυτά που θα μας κάνουν να νιώθουμε ζωντανοί θα συνεχίσουν να μένουν ακόμα και ποιο λίγα. Να μην μακρηγορώ άλλο, αν κάποιος ξέρει για διαδικασίες αναδάσωσης και ότι άλλο που έχει να κάνει με κάποια πρωτοβουλία... και τύχει να μπεί στην Πικραλίδα, παρακαλώ να μας ενημερώσει... Όπως πιστεύω ότι είναι συνετό Βαγγέλη, αντίστοιχα από πλευράς μας να βγάζουμε από την Πικραλίδα ότι μπορούμε και βρίσκουμε.
Βαγγέλη και Χάρη, αν δεν περάσεις απ' το στάδιο του πραγματικού πένθους, δεν μπορείς να αποδώσεις.
Όλα θέλουν τον χρόνο τους. Η γη είναι ακόμη πληγωμένη και δεν θα μπορέσει να θρέψει στον κόρφο της τα νέα βλαστάρια που σαν τρελλοί θα τρέξουμε να φυτέψουμε.
Γιατί θα τρέξουμε όλοι μας, όταν εμπεδώσουμε εικόνες, κι όταν τα πνευμόνια θα ζορίζονται από οξυγόνο.
Ελπίδα, πιστεύω ότι από μεριά μας, καθημερινά πενθούμε με τα όσα αντικρίζουμε. Είτε είναι μια καταστροφή μικρής έκτασης δέντρων… μέσα στην καρδιά της πόλης για λόγους π. χ επέκτασης γραμμών τρένου, είτε είναι η καταστροφή δασών… Έτσι όπως έχω γράψει και σε προηγούμενο ποστ : Τελικά, μια καταστροφή που αποτυπώνεται μέσα από τις εικόνες, πρέπει να αποτυπώνεται στην ψυχή, σαν μιαν ανάγκη για την διαφύλαξη της ζωής μας - της φύσης - χωρίς κανένα συμβιβασμό. Έτσι κάποτε πρέπει να περάσουμε σε κάποια μορφής δράσης.
Αυτή η οργή και η στεναχώρια από την καταστροφή της Πάρνηθας, που τόσο αγαπήσαμε από τις επισκέψεις και τους περίπατους μας, αλλά και από όλα τα όνειρα που κάναμε για στιγμές που θα μπορούσαμε να ζήσουμε εκεί… Ίσως πρέπει να μετατραπεί σε μια κίνηση για να διαφυλάξουμε τις ζωές μας - τον φυσικό πλούτο μας. Είτε είναι με την προστασία ενός πάρκου μέσα στην Αθήνα, που μπορεί να κινδυνέψει είτε με την αναδάσωση σε καμένες περιοχές. Οποιαδήποτε πρωτοβουλία που θα μας κάνει να δημιουργήσουμε σιγά σιγά μια άλλη σχέση με την φύση και τελικά να μάθουμε σαν άτομα να την προστατεύουμε. Βλέπω ότι πολλοί από εμάς έχουν πραγματικά στενοχωρηθεί και αηδιάσει από την κατάσταση αυτή. Μακάρι αυτό να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι κάπως και κάτι πρέπει να κάνουμε… και επαναλαμβάνω όχι ειδικά για την Πάρνηθα…
Ελπίδα έχεις δίκιο σε αυτό που λες όμως εγώ δεν υποστήριξα κάτι τέτοιο . Δεν πιστεύω δηλαδή ότι θα γίνει κάτι με το να τρέξουμε σαν τρελοί να αναδασώσουμε. Απλά λέω ότι πρέπει να φτιαχτεί μια πρωτοβουλία που να συντηρεί καταρχήν τους λίγους εναπομείναντες τόπους πρασίνου και να ενδιαφέρετε γενικότερα για το περιβάλλον γύρω μας.Επίσης να ανοίξει ένας δίαυλος επικοινωνίας σχετικά με τέτοια θέματα.Δηλαδή δεν αξίζει τον κόπο για αυτά τα λίγα που έμειναν; Έχουμε χάσει κάθε επαφή με τη φύση και οποιαδήποτε τέτοια ενέργεια μόνο καλό θα μπορούσε να κάνει. Αλλά εννοείται πιστεύω πως είναι τελείως χαζό να ενδιαφερθούμε μόνο για την Πάρνηθα επειδή μας συγκίνησαν τα πλάνα της τηλεόρασης. Πρέπει να υπάρξει μια ολόκληρη παιδεία για να αλλάξουν τα πράγματα. Και πρώτα από όλα πρέπει να ενδιαφερθούμε για τα δεντράκια κάτω απ' τα σπίτια μας. Για το γειτονικό μας πάρκο. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Παρ΄όλα αυτά έριξα μια ματιά στα μλόγκ σου και είδα πως μάλλον είσαι αρκετά φυσιολάτρης (όπως κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του) μήπως μπορείς εσύ να μας δώσεις κάποιες πληροφορίες σχετικά με το πως ακριβώς έχει η διαδικασία μιας αναδάσωσης και πόσος χρόνος χρειάζεται μετά την πυρκαγιά κλπ...
Χάρη και Βαγγέλη,
σας καταλαβαίνω απόλυτα και τους δυο, αλλά και όλους τους Αθηναίους, για το πόσο στεναχωρεθήκατε για την Πάρνηθα!
Λογικό είναι. Ο μόνος πνεύμονας πρασίνου και ζείτε τόσοι άνθρωποι εκεί! Μαζί σας και η κόρη μου, τ' αδέλφια μου και πολλοί άλλοι αγαπημένοι μου άνθρωποι.
Καλά ήταν να μην συμβεί. Αφού συνέβει όμως, πολλοί ενδιαφέρθηκαν για την φύση, κι αυτό είναι καλό!
Θα προσέχουμε από δω και πέρα, για να έχουμε!
Φίλοι μου, εγώ δεν μπορώ δυστυχώς να σας διαφωτήσω. Ότι λέω είναι εκ πείρας και ζώντας κοντά στη φύση από παιδί. Δεν έχω διαβάσει ειδικά βιβλία, απλά έμαθα να επικοινωνώ με την φύση και να την καταλαβαίνω.
Ξέρω πως για να φυτέψω ένα λουλούδι ή ένα δεντράκι, χρειάζεται το κατάλληλο έδαφος, πότισμα, κλάδεμα, φροντίδα για να μεγαλώσει. Πολύ περισσότερο δε, αγάπη. Ακόμα και χαιδεύοντας ένα δέντρο, εκείνο θα το νιώσει και θα τραφεί.
Τώρα που έχουμε να κάνουμε με χιλιάδες δέντρα, πρέπει να μιλήσουν οι ειδικοί. Ξέρω ακόμη πως, ενώ στον δικό σου χώρο μπορείς να φυτέψεις όσα δέντρα θες, σε δημόσιο όμως, ή άλλων, δεν μπορείς ούτε να πατήσεις, πόσο μάλλον να φυτέψεις ένα δέντρο και να το περιποιηθείς!
Γι' αυτό, καλά θα ήταν εσείς οι Αθηναίοι να ενδιαφερθείτε για περισσότερο πράσινο στις πολυκατοικίες σας, στους ακάλυπτους χώρους και με συνεργασία με τους δημάρχους στα πεζοδρόμια και στα πάρκα σας.
Έρχομαι στην Αθήνα και νιώθω ότι πήγα σε άλλο πλανήτη! Θα έπρεπε να είχατε γίνει πολύ νωρίτερα, όλοι μια γροθιά!
Και τώρα δεν είναι αργά. Μπορείτε να οργανωθείτε, ώστε να μην αφήσετε στην καμένη γη να χτιστούν βίλες.Μακάρι να μπορούσα να βοηθήσω σ' αυτό! Αν και είμαι πολύ μακριά, θα είμαι μαζί σας όπου μπορώ να βοηθήσω. Είστε πολλοί και δεν σας φοβάμε! Θα τα καταφέρετε!
Εδώ τι θα κάνουμε, που για την επαρχία δεν νοιάζετε κανένας!
Μόνη μου έτρεχα όταν κλάδευαν τα πλατάνια στο χωριό μου, κι όμως με την παρουσία μου συνέχεια εκεί και με όπλο μου την φωτο, κατάφερα να μην γίνουν φαλακρές οι άλλες πλατείες.
Μακάρι να μπορούσα να έτρεχα και στο Πήλιο και να κατάφερνα κάτι! Μένω όμως πολύ μακριά και ήδη δεν επιτρέπεται ακόμη η πρόσβαση εκεί, ούτε για φωτογράφηση!
Υπάρχει ένα κόμα οικολόγων. Που είναι αυτό; Ξέρετε; Μόνο στις εκλογές θυμάται να εμφανιστεί;
Καλησπέρα, απλά ήθελα να ενημερώσω πως το απογευμα της Κυριακής 8/7 έξω από την βουλή θα γίνει συγκεντρωση διαμαρτυριάς με αίτημα την αναδασωση των προσφατα καμμένων περιοχών. Περισσότερες πληροφοριες δεν γνωριζω, ούτε ποιοι έχουν αναλαβει την πρωτοβουλια. Εαν γνωριζει κάποιος περισσότερες πληροφοριες ας ενημερωσει
Δημοσίευση σχολίου