Ώρες ώρες...

Ώρες ώρες σκέφτομαι να απαρνηθώ τα πάντα και να γυρίσω στο παλιό καταφύγιο, που παραμέλησα και άφησα να περάσει στην λήθη. Την μοναξιά. Να νιώσω στο πρόσωπο μου ξανά αυτή τη δημιουργική δροσιά που αποπνέει. Και ώρες ώρες θυμάμαι εκείνο τον όμορφο στίχο του Ασλάνογλου και αναρωτιέμαι πως μπορώ να το καταφέρω αυτό.

…«Να’ σαι κατάμονος κι όμως κρυμμένος
Κρυμμένος μέσα σε χίλιες καρδιές»…

Κι ένα τραγούδι να συνοδεύει την σκέψη…

Gurdjieff, Tsabropoulos, Lechner -Chants, Hymns