Δύο μοχλοί όμοιοι σηκώνουν μια πέτρα με τον ίδιο τρόπο, άμα δεχτούν την ίδια δύναμη, οι δύο καμπάνες του έμπειρου, που είπαμε, κατασκευαστή, δεν θα φωνάζουν το ίδιο. Τον ανίδεο ή τον απρόσεχτο θα τον ξεγελάσουν, ο ειδικός, όμως, όχι, δεν θα γελαστεί. Ό πρώτος κριτικός, κύριε, του έργου θα είμαι εγώ. Όσο περισσότερο στέκομαι ειλικρινής απέναντί του, τόσο περισσότερο δολοφονώ, μέσα μου, τον ερασιτεχνισμό. Πολλές φορές οι ειδικοί και οι ερασιτέχνες συμπίπτουμε στις προθέσεις και στην δεξιοτεχνία, μας χωρίζει η ειλικρίνεια την εκτίμηση.
Γι' αυτό σας λέω, δεν είναι υπόθεση τεχνικής. Θα αντιτάξετε, πως η φωνή της καμπάνας σας αφήνει αδιάφορο και πως απλώς μου παραγγέλνετε μια καμπάνα. Θα διαφωνήσω, ριζικά, λέγοντας, έστω και αν υπερβάλλω, ότι εκείνο που πρώτα-πρώτα σας χρειάζεται είναι η φωνή, γιατί, αν γινόταν να σας την έδιναν, με κάποιον τρόπο, δίχως τη μορφή και το βάρος ενός σχήματος, όπως το γνωστό της καμπάνας, θα τη δεχόσαστε, χωρίς αντίρρηση, και θα 'λεγα, με χαρά, αφού θα αποκτούσατε εκείνο που θα εκπλήρωνε το σκοπό σας, απαλλαγμένο από τα δεσμά της ύλης, που στο κάτω-κάτω κοστίζει. Ύστερα, αν παζαρεύετε και, δίκαια, επιμένετε τα υλικά να βγουν γερά, το κάνατε, όχι γιατί ή φωνή θα είναι καλύτερη, αλλά για να κρατήσει πιότερο.
Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε απλά, πως άλλο είναι η καμπάνα και άλλο η φωνή της.
Δυστυχώς, κύριε, είμαστε αιχμάλωτοι των λέξεων και η ζωή μιας λέξης κρατά πιο πολύ από το πράγμα, που σημαίνει. Έτσι συχνά βρισκόμαστε μπροστά σε πράγματα, ακόμα και σε σχέσεις, που αρνιούνται να ντυθούν με τη λέξη, που προσπαθούμε να τα στολίσουμε. Στεκόμαστε αντιμέτωποι με το πράγμα, εκστομίζουμε το όνομά του, και, με έκπληξη, πολλές φορές με απελπισία, διαπιστώνουμε, πως άλλο είναι το πράγμα και άλλο το όνομά του. Δε δένονται τα δύο, δε συνυπάρχουν, συχνά εχτρεύονται το ένα με το άλλο. Αυτό συμβαίνει άλλοτε, γιατί το πράγμα άλλαξε, ενώ η λέξη παραμένει η ίδια και , άλλοτε, γιατί μια λέξη χωράει και σημαίνει περισσότερα, από ένα πράγματα. Έτσι θα σκοντάψουμε σε πολλές δυσκολίες αν τοποθετήσουμε το έργο μας και το όνομά του πλάι στην χρήση του, στη θέση του ή στην ώρα.
Αν καμπαναριό, ας πούμε, είναι, ό,τι χρησιμοποιούμε για τη στέγαση της καμπάνας ( και μπορεί να είναι ένα δέντρο, τρία καδρόνια, ένα σίδερο στο τοίχο), τότε και η καμπάνα η ίδια θα είναι ό,τι θα ΄χει τη φωνή της. Έτσι τίποτα δεν με υποχρεώνει να συμφωνήσω μαζί σας, πώς το πράγμα, που θα κατασκευάσω, θα είμαστε σε θέση και οι δύο να το ονομάσουμε με το ίδιο όνομα...
Γι' αυτό σας λέω, δεν είναι υπόθεση τεχνικής. Θα αντιτάξετε, πως η φωνή της καμπάνας σας αφήνει αδιάφορο και πως απλώς μου παραγγέλνετε μια καμπάνα. Θα διαφωνήσω, ριζικά, λέγοντας, έστω και αν υπερβάλλω, ότι εκείνο που πρώτα-πρώτα σας χρειάζεται είναι η φωνή, γιατί, αν γινόταν να σας την έδιναν, με κάποιον τρόπο, δίχως τη μορφή και το βάρος ενός σχήματος, όπως το γνωστό της καμπάνας, θα τη δεχόσαστε, χωρίς αντίρρηση, και θα 'λεγα, με χαρά, αφού θα αποκτούσατε εκείνο που θα εκπλήρωνε το σκοπό σας, απαλλαγμένο από τα δεσμά της ύλης, που στο κάτω-κάτω κοστίζει. Ύστερα, αν παζαρεύετε και, δίκαια, επιμένετε τα υλικά να βγουν γερά, το κάνατε, όχι γιατί ή φωνή θα είναι καλύτερη, αλλά για να κρατήσει πιότερο.
Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε απλά, πως άλλο είναι η καμπάνα και άλλο η φωνή της.
Δυστυχώς, κύριε, είμαστε αιχμάλωτοι των λέξεων και η ζωή μιας λέξης κρατά πιο πολύ από το πράγμα, που σημαίνει. Έτσι συχνά βρισκόμαστε μπροστά σε πράγματα, ακόμα και σε σχέσεις, που αρνιούνται να ντυθούν με τη λέξη, που προσπαθούμε να τα στολίσουμε. Στεκόμαστε αντιμέτωποι με το πράγμα, εκστομίζουμε το όνομά του, και, με έκπληξη, πολλές φορές με απελπισία, διαπιστώνουμε, πως άλλο είναι το πράγμα και άλλο το όνομά του. Δε δένονται τα δύο, δε συνυπάρχουν, συχνά εχτρεύονται το ένα με το άλλο. Αυτό συμβαίνει άλλοτε, γιατί το πράγμα άλλαξε, ενώ η λέξη παραμένει η ίδια και , άλλοτε, γιατί μια λέξη χωράει και σημαίνει περισσότερα, από ένα πράγματα. Έτσι θα σκοντάψουμε σε πολλές δυσκολίες αν τοποθετήσουμε το έργο μας και το όνομά του πλάι στην χρήση του, στη θέση του ή στην ώρα.
Αν καμπαναριό, ας πούμε, είναι, ό,τι χρησιμοποιούμε για τη στέγαση της καμπάνας ( και μπορεί να είναι ένα δέντρο, τρία καδρόνια, ένα σίδερο στο τοίχο), τότε και η καμπάνα η ίδια θα είναι ό,τι θα ΄χει τη φωνή της. Έτσι τίποτα δεν με υποχρεώνει να συμφωνήσω μαζί σας, πώς το πράγμα, που θα κατασκευάσω, θα είμαστε σε θέση και οι δύο να το ονομάσουμε με το ίδιο όνομα...
Απόσπασμα από το πεζό του Κ.Χ.Μύρη "Η καμπάνα"
Υ.Γ Ευχαριστώ τον Βαγγέλη για το δανεισμό του Βιβλίου.
Υ.Γ Ευχαριστώ τον Βαγγέλη για το δανεισμό του Βιβλίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου