Μερικές φορές η αλήθεια είναι τόσο δύσκολη που πραγματικά αναρωτιέται κανείς μήπως απλά καταντά γραφικό να λέμε πως η ειλικρίνεια στις ανθρώπινες σχέσεις είναι το πιο σημαντικό. Μήπως να τολμήσουμε να αναθεωρήσουμε; Μήπως να είμαστε τελικα έστω ειλικρινείς με τον εαυτό μας;;;;
Να αποδεχτούμε την αλήθεια μας βρε αδερφέ:
"Μου-εί-ναι-πιο-δύ-σκο-λο-να-εί-μαι-ει-λι-κρι-νής-με-τους-άλ-λους-προ-τι-μώ-να-τους-βομ-βαρ-δί-σω-με-έ-να-με-γα-λει-ώ-δες-ψέ-μα!"
Και ξανασυλλάβισε το μπας και το πιστέψεις... Σταμάτα να πιστεύεις σε χαζά "μεγαλεπήβολα ιδανικά" επιφορτισμένα με τις έννοιες του "σωστού","καλού" και λοιπές γραφικότητες...
Ο "σέιταν" σου κλείνει το μάτι...
(το τελευταίο δεν κρύβω ότι το είπα περ/τερο για να βάλω αυτή την εκπληκτική φώτο :-P)
3 σχόλια:
Ίσως η ειλικρίνεια είναι ένα πρίσμα με το οποίο βλέπει ο καθένας τα πράγματα, λίγο σαν τα κυάλια. Αν κοιτάξεις από τη μια στα δείχνει όλα πιο μικρά και μακριά, από την ανάποδη στα φέρνει κοντά. Προϋπόθεση πάντα ότι ο άλλος είναι εκεί και σου επιτρέπει να τον κοιτάς.
Λέμε και καμιά πρωινή μπούρδα :)
Μ.
Το ζήτημα βέβαια παραμένει ίδιο. Πολυπλοκότητα... Πρίσματα - κυάλια, χαμώς... Τόσο δύσκολο που τελικά απορείς αν αξίζει η δοκιμασία για να επιτύχει η συνταγή της "ειλικρινούς σχέσης". Θυμήθηκα αυτό:
http://pikralida.blogspot.gr/2011/06/blog-post_14.html
αμπεμπαμπλομ
Δημοσίευση σχολίου