Δεν ξέρω γιατί ακριβώς και πως εξηγείτε δηλαδή ψυχολογικά αλλά έχω παρατηρήσει, τουλάχιστον μιλώντας για’ μένα, ότι η χαρά είναι ιδιαίτερη όταν σκέψεις που έκανα τις συναντώ αργότερα, και πολλές φορές πανομοιότυπες από άλλους. Δεν θα σταθώ βέβαια στο ψυχολογικό κομμάτι της όλης υπόθεσης. Και μπαίνω κατευθείαν στο θέμα.
Συνήθιζα λοιπόν προσπαθώντας να ψυχολογήσω κάποιες αντιδράσεις μεσήλικων συνήθως να λέω πως…
Αν τους πει το παιδί τους ότι ξέρετε κάτι θα πάω για πεζοπορία στο βουνό με την παρέα μου, η άμεση αντίδραση είναι σαν να έχουν να αντιμετωπίσουν κάτι μη φυσιολογικό, σαν κάτι να μην πηγαίνει καλά και ισως να θεωρηθεί ανεπίτρεπτο, άκρως επικύνδυνο κ.α. ενώ αντίθετα στην περίπτωση που το παιδί τους έλεγε «Μαμά, μπαμπά θα πάω σήμερα το βράδυ σε ένα κλαμπ να διασκεδάσω με τους φίλους μου», ή ακόμα καλύτερα «έχω κλείσει τραπέζι για απόψε στον Τερζή» οι αντιδράσεις τότε είναι πολύ πιο ευχάριστες! «Έλα εδώ παιδί μου…. Πάρε και αυτά να κεράσεις τους φίλους σου» ή «άντε, άντε καλά να περάσεις … Εμείς να δούμε πότε θα πάμε!» και άλλα τέτοια. Σκεπτόμενος λοιπόν κανείς και τους ανασταλτικούς παράγοντες για την δεύτερη περίπτωση, που παίζουν όλα όσα υποτίθεται ότι οι γονείς έχουν ως τσιτάτα «πρόσεξε μην σου ρίξουν τίποτα στο ποτήρι σου» ή «μην πιείτε πολύ και μετά οδηγείτε» κ.α τέτοια τότε καταλαβαίνεις την νοσηρότητα της όλης κατάστασης καθώς και την αντιφατικότητα. Ελπίζω βέβαια πως δεν χρειάζεται κάποια εκτενέστερη ανάλυση για να αντιληφθούμε την αντίφαση στο παράδειγμα.
Αυτό λοιπόν είναι η κλασσική δικιά μου κουβέντα. Διαβάζοντας χθες το κείμενο που μοιράστηκε για το διήμερο στη Πάρνηθα από την ανοιχτή συνέλευση στο λόφο του Στρέφη βρήκα μία πολύ παρόμοια που χρησιμοποιούν και έχει γράψει κάποιος άγνωστος σε εμένα μέχρι χθές αλλά μάλλον γενικότερα γνωστός εν ονόματι «Χένρι Ντέιβιντ Θόροου» όπου έγραφε:
«Αν ένας άνθρωπος γυρίζει στα δάση κάθε μέρα γιατί τα αγαπά, κινδυνεύει να τον πουν χασομέρη. Αλλά αν περνά τον καιρό του ως κερδοσκόπος, κόβοντας αυτά τα δάση και απογυμνώνοντας τη γη πριν την ώρα της, θεωρείται δραστήριος και εργατικός πολίτης.»
Σίγουρα με αρκετά διαφορετικό λόγο και κίνητρα αλλά στο ίδιο κλίμα.
Όλα αυτά βέβαια δεν γράφτηκαν για να αναδείξω κάποια ομοιότητα μου με τον συγκεκριμένο αλλά για να σκεφτούμε πάνω σε αυτά. Εγώ όλο αυτό το θεωρώ απλά τραγελαφικό. Είναι απίστευτο το που έχουμε φτάσει. Αν σκεφτεί κανείς ότι υπάρχει τρομοκρατία και για τα πιο γελοιά πράγματα. Για τα αυτονόητα. Γιατί η τρομοκρατία δεν είναι κάτι που σέρνεται γύρω – τριγύρω και μας εξουσιάζει αλλά είναι στην ίδια μας την ψυχή και μας αρρωσταίνει. Γιατί πραγματικά είμαστε άρρωστοι.
3 σχόλια:
Φίλε μου μέσα στην τρέλα που ζω-ζούμε τον τελευταίο καιρό...δεν είχα δει το ποστ...
Πόσες φορές έχουμε συζητήσει τέτοια θέματα ε; Άλλες τόσες φορές έχω προσπαθήσει να σκεφτώ γιατί όλα αυτά. Γιατί όλες αυτές οι αντιφάσεις και πώς είναι δυνατόν να τις δεχόμαστε, έτσι απλά χωρίς κανένα φραγμό και δισταγμό. Παλαιότερα οι γονείς που δεν άφηναν τα παιδιά τους να πάνε στα μέρη αυτά που αναφέρεις και ήταν πιο αυστηροί θεωρούνταν κάπως άδικοι...αυτό ξεπεράστηκε όμως. Έτσι νομίζω... Άραγε πως θα είναι ένας γονιός να έρχεται αντιμέτωπος με όλα αυτά, και να βλέπει το παιδί του να ζηταεί λεφτά για μπουκάλια στον Τερζή( ο αγαπημένος σου τελικά Βαγγ) Σίγουρα υπάρχει τρόπος να μη συμμετέχεις σε αυτήν την
"διασκεδαστική"μάστιγα θα έλεγα. Γιατί πλέον να μην τίθεται θέμα για άλλους τρόπους διασκέδασης...? Γιατί να μην μάθει κανείς να μην στηρίζεται στα χρήματα για να διασκεδάζει? και η σημερινή διασκέδαση σίγουρα στηρίζεται στα λεφτά. Και εμείς εκεί να στηρίζουμε... Και όλα τα υπόλοιπα μας δημιουργούν φόβους... Τεσπά ίσως λέω τα ίδια...αλλά κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Εγώ δεν θέλω να στηρίξω το εναλλακτικό, το διαφορετικό ή το οτιδήποτε... Απλά θέλω να μην στηρίζω όλα αυτά τα αρρωστημένα περιβάλλοντα που το μόνο που κάνουν είναι να μεταβάλουν την διασκέδαση σε εμπόριο... χωρίς κανένα μα κανένα ενδοιασμό, ηθική, συναίσθηση, φραγμό. Τόσο απλά.Θέλετε να διασκεδάζεται λοιπόν...Πληρώνεται 100ευρο το μπουκάλι...Το λέω και το ξαναλέω γιατί δεν μπορώ να το χωνέψω... Πραγματικά τόσο διασκεδαστικό είναι ? η είμαι τσιγκούνης...?? χαχα
Εγώ το μόνο που σκέφτομαι (πάνω στο συγκεκριμένο θεμα σύγκρισης βουνού-άλλων τρόπων ''διασκέδασης'') ειναι πως είναι δυνατόν οι γονείς μας που έχουν ζήσει τα παιδικά τους χρόνια στη φύση να την αρνούνται τόσο και να ζουν κλεισμένοι σε μία τσιμεντένια πόλη,όλη μέρα μπροστά από το κουτί.Και όχι τίποτα άλλο αλλά όταν τουσ μιλάς για τη ζωή κοντά στη φύση σου φέρνουν σαν αντεπιχείρημα την πλήξη και την βαρετή ζωή ''στα ίδια κ στα ίδια'',την μονοτονία του τοπίου κτλ..Μάλιστα..
Οι οποίοι τελικά είναι χαρούμενοι ζώντας στο ποικιλλόμορφο τοπίο της καλλιθέας και του κουκακίου,ανεβαίνουν σε βουνά-ραχουλες(δρόμοι,φανάρια),παίρνουν νερό από το ποτάμι κάτω από το σπίτι μας (ιλισσός-δρόμος πλέον)και τους παίρνει ο ύπνος ακούγοντας το ουρλιαχτό των λύκων(θόρυβος από τα αυτοκίνητα)..Κάθε βράδυ μετρούν τα άστρα(κεραίες) και προβλέπουν τον καιρό από τα διάφορα σημάδια που παίρνουν από τη φύση(ΕΜΜΥ)..Με λίγα λόγια δεν μπορούν να αποχωρηστούν αυτήν την ποικιλλία..
τέλοσπάντων,δεν έχω σκοπό να ειρωνευτώ απλά τους γονείς μου αλλά είναι τραγικό πόσο τους έχει επηρρεάσει το διαφημιζόμενο μοντέλο ζωής και του έχει εξαφανίσει κάθε ευαισθησία..
Απλά για άλλη ια φορά δεν θα υπακούσω στις συμβουλές που προκύπτουν από το σεβαστό ένστικτο του γονιού για το καλό του παιδιού (περιφρόνηση πεζοπορειών σε βουνά,δημιουργικών ασχολιών και ωρών μεταμεσονύχτιας κουβέντας) γιατί μόνο σε καλό δεν θα με βγάλει(κλαμπάκια,χορός πάνω στο τραπέζι με μίνι και μία γενικότερη 'προβολή της θηλυκότητάς' μου)..
Γειά σου Βαγγέλη! Ωραίο το θέμα που θίγεις εδώ και βασικά με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη το συμπέρασμα - παρατήρηση που καταλήγεις : "Γιατί η τρομοκρατία δεν είναι κάτι που σέρνεται γύρω – τριγύρω και μας εξουσιάζει αλλά είναι στην ίδια μας την ψυχή και μας αρρωσταίνει"
Φ
Δημοσίευση σχολίου