Η Ακρίδα και το Γιασεμί

Στο μπαλκονάκι του δωματίου μου έχω από την γιορτή μου (δλδ 25 Μαρτίου του 2009) μια γλάστρα γιασεμάκι που πολύ αγαπώ και φροντίζω σχεδόν καθημερινά. Κι αυτό βέβαια μου ανταποδίδει πρώτον με τα άνθη που μοσχοβολούσαν την άνοιξη αλλά και με την γρήγορη ανάπτυξη του έτσι ώστε να έχει πρασινίσει το μπαλκονάκι σε μισό μόνο χρόνο. Αυτό είναι το πρώτο σκέλος της ιστορία μας το οποίο θα ονομάσω Γιασεμί.

Στο δωμάτιο μου κάποιο μοναχικό πρωινό (πριν 4-5 μέρες) μόλις που είχα ξυπνήσει από βαρύ ύπνο και αφού πλένομαι και επιστρέφω στο δωμάτιο μου συνειδητοποιώ ότι κάποιος έχει καταλάβει το σορτς μου (που φοράω στο σπίτι) αυτός δεν ήταν άλλος από μία ακρίδα. Αφού μου πέρασε η συγκίνηση για την παρέα που μου έκανε όλο το βράδυ χωρίς βέβαια να το ξέρω και αφού μου πέρασε και το "σοκ" γιατί σ' αυτή την σκατούπολη έχω συνηθίσει από ζωές να διακρίνω μονο ανθρώπους, δεκαοχτούρες, ποντίκια και κατσαρίδες της ζήτησα να φύγει με ευγενικό τρόπο όμως αυτή εκεί. Την σκούντησα λοιπόν μπας και καταλάβει αλλά που...

Τελικά πήρα το σορτς μαζί με την κυρία Ακρίδα και βγήκα στο μπαλκόνι και τίναξα το σορτς από τους ακάλεστους επισκέπται... Για κανα δίωρο την παρατηρούσα να κάθεται σ' ένα απ'τα κάγκελα του μπαλκονιού. Ύστερα χάθηκε. Αυτό ήταν το δεύτερο σκέλος της ιστορίας και το ονομάζω Ακρίδα.

Σήμερα άλλο ενα μοναχικό φθινοπωρινό απόγευμα στο μπαλκονάκι μου άρχισα να τακτοποιώ τα κλαδάκια του γιασεμιού πάνω στην πέργκολα όταν ανάμεσα στα φύλλα συνειδητοποίησα να διαμαρτύρεται κάποια κυρία που την ενοχλήσαμε, και ναι, καλά καταλάβατε ήταν η κυρία Ακρίδα.

Την παρατήρησα αρκετή ώρα μιλήσαμε με το βλέμμα και ξαναμπήκα στο δωμάτιο μου με ένα σοβαρότατο δίλημμα στο νου. Μπήκα αμέσως στον κυβερνοχώρο κάνω εξακρίβωση στοιχείων σχετικά με την κυρία Ακρίδα. Μερικά βασικά σημεία θα σας τα επικολλήσω :

1.Οι ακρίδες είναι από το πιο καταστροφικά έντομα πάνω στη γη. Στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρονται σαν η όγδοη πληγή του Φαραώ.
2.Τα σμήνη αυτά αποτελούνται από εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια εντόμων, έχουν μήκος μερικά χιλιόμετρα και φάρδος μερικές εκατοντάδες μέτρα και όπου περνούν καταστρέφουν τα πάντα. Μετά το πέρασμά τους η καταπράσινη γη μοιάζει με σεληνιακό τοπίο.
3.Η Ελλάδα γνώρισε μια τέτοια καταστροφή, το 1927, όπου ένα σμήνος από ακρίδες στη Φθιώτιδα μόνο προκάλεσε ζημιές που ξεπερνούσαν τότε τα 200 εκατομμύρια δραχμές. Την ίδια περίπου εποχή, τον Άγιο Ευστράτιο, ένα άλλο σμήνος από ακρίδες έφαγε ότι πράσινο χόρτο υπήρχε στο νησί.

Όπως καταλαβαίνετε οι ανησυχίες για το καημένο γιασεμάκι μου που είναι και το μοναδικό πρασινάκι που βλέπω είναι εύλογες... Και τελικά οι ανησυχίες ενισχύθηκαν από κάποιες παραπάνω πληροφορίες:

4.Οι θηλυκές ακρίδες κατά το φθινόπωρο γεννούν γύρω στα 150 αυγά. Αποθέτουν τα αυγά ανοίγοντας τρύπες στο έδαφος.Μετά την εκκόλαψη των αυγών, οι ακρίδες πεθαίνουν. Τα μικρά βγαίνουν την άνοιξη και αμέσως τρώνε τα γύρω φυτά, ως ότου αναπτυχθούν τα φτερά τους. Τότε γίνονται τέλεια έντομα, μπορούν να πετάξουν και να σχηματίσουν σμήνη.

Αααααα! Εφιάλτες με 150 σκατοακρίδες να σιγομασουλάνε το γιασεμάκι μου σαν να είναι στο ταβερνείο της γειτονιάς τους... Δεν θα τ' αντέξω...
Αυτό ήταν το τρίτο σκέλος της ιστορίας και το ονομάζω Το Γιασεμί και η Ακρίδα.


Ζητάω λοιπον την άποψη σας επί του θέματος. Γιατί απ' την άλλη και η Ακρίδα δεν δείχνει καμία διάθεση να φύγει και όσο να' ναι δεν είναι και ιδιαίτερα σπλαχνικό να διώξεις μια καθώς πρέπει κυρία στις τελευταίες τις στιγμές και λίγο πριν γεννήσει από το απάγκιο που βρήκε αλλά απ' την άλλη δύστυχο μου γιασεμάκι... Τι σου έμμελε να πάθεις... Ζητάω την βοήθεια σας... Ότι μου πείτε θα κάνω... Ειλικρινά η ακρίδα είναι ακόμη εδώ έξω. Όπως και το γιασεμάκι μου εννοείται. Χεχε!
Μήπως μια λύση σαν αυτή κάτω είναι δελεαστική;;;;
Σε πολλά μέρη του κόσμου, οι ακρίδες τρώγονται ως πηγή πρωτεινών. Έτσι, στο Μεξικό χρησιμοποιούνται ως μεζές ή για γαρνίρισμα και ονομάζονται chapulines. Επίσης σερβίρονται σε σουβλάκια σε εστιατόρια στην Κίνα.