Αναμνήσεις (1)

Δεν ξέρω αν φτάνει μια μόνο ζωή,
δεν φτάνει
δεν είναι επαρκείς οι στιγμές μας... τελικά είναι ανάξιες των συναισθημάτων.

Πόσες φορές τα όνειρα περιέγραψαν και καθόρισαν την πραγματικότητα.
Ποια η σημασία;
Πόσες φορές η πραγματικότητα - το αδιέξοδο - τα έλιωσε.
Πως αυτό έχει αποτυπωθεί; πού;

Δεν έχει σημασία. Το σήμερα δεν έχει σημασία, διότι είναι μια στιγμή.
Νιώθεις στο σήμερα, στο τώρα...
Μου φαίνεται αστείο το σήμερα, μια γελοία καρικατούρα
που ο χρόνος έχει καθορίσει.

Πόσες φορές σε περιμένουν,
μέσω της μυρωδιάς ενός λουλουδιού ή της όψης ενός χρώματος ή της ομίχλης,
ή ενός τραγουδιού ή ενός φιλιού;
Με βήμα αργό και σταθερό...σε κυριεύουν, σε ημερεύουν, σε καταστρέφουν, σε φυλακίζουν, σε πετάνε στα πιο ψηλά τ' ουρανού.

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Ένας άνθρωπος αντιμέτωπος με τις αναμνήσεις του. Ένα ποτήρι κρασί, το χέρι να στηρίζει το κεφάλι...και οι σκέψεις, χαμένες. Το μυαλό ταξιδεύει...
Δημιουργεί ξανά κόσμους, αχνούς – άχρωμους, που είχε κάποτε βιώσει.

Ακίνητος, παλεύεις να κρατηθείς στην θέση σου. Παλεύεις να μην χαθείς στο παρελθόν γιατί το παρόν, φαντάζει πλέον ανούσιο. Συνεχεία η ίδια αίσθηση... μέχρι να έρθει η επόμενη ανάμνηση.

Υπάρχει συναίσθημα πιο πολύπλοκο από την νοσταλγία; ίσως ή αγάπη... - αγάπη - ανάμνηση- διαφορές;

Το σήμερα είναι ένα όχημα τίποτα παραπάνω, αλλά ίσως και αυτό να είναι το σημαντικότερο. Παρόλα αυτά είναι αστείο.
Δεν ξέρω αν φτάνει μία ζωή αν θ' αντέξει η ψυχή, η φυλακή, οι αναμνήσεις.

Τα συναισθήματα είναι ταμένα στο να βιώνονται μέσω των αναμνήσεων και η ψυχή κεντημένη από αυτές, αναμένει να νιώσει τον πόνο από την επόμενη βελονιά...




Συντροφιά οι λέξεις:

Ο κόσμος...

Μια ανάμνηση:

08-CALDEROΝ cd- ΓΕΙΣ, Ταξίδι χωρίς χάρτη