Τετριμμένα...

Ο "λαός" θα σηκωθεί από τον καναπέ της τηλεόρασης όταν πια ο καναπές κατασχεθεί... και θα μπορούμε πλέον να μουρμουρίσουμε γεμάτοι ενθουσιασμό με φωνή ζόμπι που ξύπνησε μετά από αιώνες...  "Ω-ναι... Ε-πα-νά-στα-ση..."

"Είδατε πόσα μπουκάλια είχαν αυτοί οι αλήτες στη villa amalia ;"

Χριστούγεννα 2012 και πάντα και εσαεί

Ξαναθυμήθηκα αυτό:
 http://pikralida.blogspot.gr/2011/01/blog-post.html.
Ευτυχισμένες χριστουγεννιάτικες ημέρες... Δεν χρειάζεται πολύ για να γίνεις ο μίζερος αυτών των τόσο υπέροχων γιορτών.Αυτές είναι μόνο δύο - τρεις σκέψεις βασισμένες στην καθημερινότητα. "Λίγο να σκεφτείς κι αμέσως γίνεσαι του πόνου γητευτής" και ... αντίο Χριστούγεννα! Αντίο άγιε Βασίλη!  Χα!

Η εκδίκηση

Επιτέλους οι ρόλοι αντιστράφηκαν! Spamάρω τις εταιρίες με το βιογραφικό μου!

Sweet narcosis

Nάρκωση...η επιτηδευμένη καταστολή της λειτουργίας του οργανισμού...Πλήρης αποχή από συναισθηματικά ερεθίσματα.

Η πνευματική νάρκωση -επικρατούσα και χιλιοειπωμένη συνθήκη- δεν απαιτεί κάποια χημικά σκευάσματα για να επέλθει. Ο λάκκος στον οποίον το μυαλό βυθίζεται και φυλακίζεται στολίζεται με χιλιάδες οθόνες που προβάλουν πολύχρωμες και πολύπλοκες εικόνες οι οποίες πολύ απλά καταστέλλουν την συναισθηματική λειτουργία και οδηγούν το μυαλό σε μία βρεφονηπιακή κατάσταση στην οποία δεν μπορεί να αντιληφθεί την έννοια της παθητικότητας και εντέλει του συναισθήματος.

Αφότου βρέθηκε ο οργανισμός μου κάτω από μία παθολογική, ολική νάρκωση, μου γεννήθηκαν τα ερωτήματα:
Άραγε έχω χάσει για πάντα τις στιγμές, όπου ναρκωμένος βίωσα;
Άραγε οι ομιλίες που άκουγα τότε, οι μνήμες, τα συναισθήματα θα ξυπνήσουν μέσα μου κάποτε;

Σε περίπτωση πνευματικής νάρκωσης και νοθρώτοτητας γεννιούνται εντελώς διαφορετικά ερωτήματα..
Όσα έπραξα, σκεφτόμουν, ένιωθα, ναρκωμένος... θα είμαι σε θέση κάποτε να τα αναγνωρίσω ως τα αποτελέσματα αυτής της πνευματικής καταστολής; Πως θα συνεχίσω να ζω όταν θα επαναπροσδιοριστούν τα συναισθήματα και οι σκέψεις μου;

Όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση αναθεώρησης και επαναπροσδιορισμού... πρέπει να αναρωτιόμαστε τι έχουμε χάσει και πώς καταφέραμε να κυλήσουμε σε αυτόν τον λάκκο με τις πανέμορφες εικόνες... Η νοσηρότητα της νάρκωσης και τα αποτελέσματα των πράξεων μας, πρέπει να είναι αυτά που θα επιφέρουν την ανάδυση.

Σπαζοκεφαλειές...

Το σκέφτεσαι από την μία μεριά, το σκαλίζεις από την άλλη και ....

Όταν το δεις σφαιρικά λοιπόν το πράγμα, συμπεραίνεις ότι η ακτίνα, κάποιες φορές γίνεται μεγαλύτερη της διαμέτρου,
οπότε μία εξήγηση που μπορεί να δώσει κανείς είναι ότι το να κυνηγάς τις ανθρώπινες σχέσεις καταντάει ανώφελο, αβέβαιο και επικίνδυνο.

Δυστυχώς κάποιες φορές φαίνεται ότι οι ακτίνες μας δεν τέμνονται με τίποτα. 

Όταν δε ψαχουλέψεις αυτήν την αδυσώπητη πραγματικότητα και διακρίνεις τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις από και προς... μεγάλη η σπαζοκεφαλιά.

Για αυτό λοιπόν κοιτάξτε πως ζήσατε εκεί...

Απόλαυσις (υπό του... εδάφους)

 Λες ο θάνατος να είναι τελικά μια απόλαυσις; 

Προφανώς το τραγούδι αναφέρεται στα ομηρικά τα ταξίδια που έκαναν οι συμπατριώτες μας (εν έτη 1890 και βάλε) στας Αμερικάς... 

Οι Έλληνες μετανάστες μέσα στα υπερωκεάνια αναρωτιόνταν φαίνεται ότι "σαν ποθάνω τι θα πούνε" εκεί πίσω στην "πατρίδα" αλλά και ότι από την ξενιτιά ίσως ήταν καλύτερο να τους ρίξουν, σαν πεθάνουν στο καράβι, στο γιαλό.

Όπως και να έχει η μνήμη είναι πολύ περίεργο πράγμα...ας είναι καλά η λήθη. 

Ενδιαφέρον το εξής:
Η εποχή του φωνογράφου (σειρά ντοκιμαντέρ που τουλάχιστον στα πρώτα 3 επεισόδια αναφέρει πολλές πληροφορίες για τους Έλληνες μετανάστες στην Αμερική μέσα από την ιστορία του ρεμπέτικου που παιζόταν στην Αμερική.)

Σημειωτέον ότι οι Έλληνες μετανάστες τότε στην Αμερική αναφέρονταν ως " οργιάζoντες κανίβαλοι"...

Κομμάτι της...

Η κοινωνία  είναι ένα πονηρό, όμορφο, ασύλληπτο αρπακτικό, που ξεσκίζει σάρκες και τρώει τα ίδια της τα σωθικά… μέρα με την μέρα… ανάσα στην ανάσα, για πάντα. 

Κι εγώ κομμάτι της, τρώω το μερίδιο μου.

Ησυχαστήριο ψυχών

Εδώ καλύπτονται οι ανεπάρκειες. Εδώ ημερεύουν οι φόβοι. Εδώ οι ανάγκες καλύπτονται.     

Η κοινωνία γίνεται λαίλαπα.

Εδώ το αίμα έχει σημασία.

Κατέρριψε όλα τα κοινωνικά σύνολα, συνέθλιψε την μιζέρια σου.

Γίνε σημαία, γίνε σύνορο, γίνε ασφάλεια, γίνε ιδεώδες.

Έλα στο ησυχαστήριο ψυχών… Για μία κοινωνία καθαρή. 

Για μια αιώνια καθαρότητα, νου και σώματος.

Σβήσε την ψυχή σου, πότισε το σώμα σου με αίμα καθαρό.

Για μία κοινωνία, αγνή, καθάρια, με γαλάζιο αίμα.

Είσοδος

Παρακαλείτε η ψυχή να προσέλθει σε θάλαμο ύλης... (θόρυβος μικροφώνου)

Αφεθείτε παρακαλώ… (θόρυβος μικροφώνου)

Εκκίνησης λογισμικού…. ΟΚ

Εκκαθάριση εγγραφών ψυχής… ΟΚ

Εισαγωγή σώματος… ΟΚ

Εισαγωγή εγκεφάλου… ΟΚ

Εισαγωγή λανθάνουσας μνήμης … ΟΚ

Αρνητική απόπειρα ανάκτησης δεδομένων ψυχής… ΟΚ

Αρνητική  απόπειρα ανάκτησης συναισθημάτων… ΟΚ

Ξύρισμα κεφαλής… ΟΚ

Φορέστε σας παρακαλώ όλα σας τα όμορφα έτοιμα ενδύματα… (θόρυβος μικροφώνου)

Έτοιμος… (θόρυβος μικροφώνου)

.

.

.

Έξοδος

Ησυχαστήριο ψυχών.  (Οι υπηρεσίες παρέχονται εντελώς δωρεάν, σε περιόδους κρίσης.)

Επιμύθια

Το μυαλό του ανθρώπου ξεχνάει… (Σαφέστατο.)

Το μυαλό του ανθρώπου μπορεί να συγκριθεί με ένα ακάθαρτο σαπισμένο σφουγγάρι… (Κατανοητό.)

Η ψυχή του ανθρώπου θα έπρεπε να τον προστατεύει από αυτή την βρώμα… (Ανοησία.)

Όμως την έχουμε ξεφορτωθεί. Eδώ και αιώνες..

Η βρώμα είναι πάνω μας εδώ και αιώνες. Δεν φεύγει… (Ελπιδοφοροοοοο!!!!!!)

.

.

.

Σφαίρα είναι και γυρίζει...

Κάθε τώρα και μια απέραντη δυστυχία… αυτό ας κρατήσουμε αγαπητοί.

Υ.Γ 1 Αφιερωμένο στους αρχαιολάγνους…

« Αχαλίνων στομάτων ανόμου τ’ αφροσύνας το τέλος δυστυχία ».

 (Τα αχαλίνωτα στόματα και η αμυαλοσύνη, έχουν στο τέλος τους τη δυστυχία).

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ

Υ.Γ 2 
Λίστες ονομάτων και διευθύνσεων για όλα τα παιδιά αλλοδαπών στους παιδικούς σταθμούς… Ζητούν οι γαλαζοαίματοι σωτήρες … Τρέχτε ξωπίσω τους… Κουράγιο και οργή να έχουμε.

http://anergoidimosiografoi.blogspot.gr/2012/10/blog-post_7124.html

Ο κόσμος δεν είναι όμορφος

Ο κόσμος δεν είναι όμορφος κι αυτό κατά ένα τρόπο του δίνει μία αίσθηση ομορφιάς.

από το Kino no tabi - the beautiful world

Αναμνήσεις (2)

Πολλά λέγονται αλλά...

Το σήμερα δεν έχει σημασία... μπροστά στην νοσταλγία.
Το σήμερα είναι ανύπαρκτο μπροστά στην νοσταλγία.

Κάθε σήμερα, ακόμη και πιο ασήμαντο...
Κάθε σήμερα, ακόμα πιο ανιαρό μπροστά στην ουτοπική εικόνα μας στο παρελθόν.
Αυτό ισχύει για μένα, για σένα;
Χωρίς το τώρα, τότε, δεν θα υπήρχε τίποτα. Το γνωρίζω.


Κάθε συναίσθημα παρελθοντικό, καταρρίπτει το τώρα. 
Γιατί πολύ απλά οι ρίζες, έχουν απλωθεί παντού.
Υπήρχαν κι άνθη απλωμένα παντού. 
Αν θυμάμαι, ο ουρανός και τότε συννεφιασμένος ήταν.

Το σήμερα δεν έχει σημασία ετούτη την στιγμή - γυρνά ο δίσκος ανάποδα - νοσταλγείς.  

Όταν θυμάσαι, καταλαβαίνεις ότι χαμογελάς;
Σήμερα χαμογέλασα πολύ...
Εκείνο το γνωστό πικρό χαμόγελο.

Το κάθε σήμερα γεννιέται ανάμεσα στις αναμνήσεις, και η προσμονή ταμένη στο μέλλον.

Ωρίμανση (2)

Κάποτε φορτωνόμασταν τα όνειρα στη πλάτη και ταξιδεύαμε τώρα φορτωνόμαστε τη φυγή και περιμένουμε τα όνειρα

το (1) εδώ