Θα πρέπει άραγε να βλέπει απέναντι του τις φλόγες να κατασπαράζουν κάτι που τον κρατάει ζωντανό ? ή θα πρέπει να πνίγεται μέσα σε τόνους νερού ?
Η μάχη όπως πάντα δίνεται για κάτι άλλο… Δίνεται για την διαφύλαξη κάτι ποιο ιερού από την φύση… του χρήματος. Δεν υπάρχει όριο στην καταστροφή της ζωής μας - της φύσης - για χάρη της ομαλής ροής του χρήματος. Δεν χρειάζεται να αναφερθώ για το τι οξυγόνο αναπνέουμε, ούτε για το τι νερό πίνουμε. Αναρωτιέμαι πόσο ακόμα θα επιτρέπουμε να καταστρέφεται η ζωή μας, έτσι απλά. Τελικά, μια φυσική καταστροφή που αποτυπώνεται μέσα στις εικόνες, πρέπει να αποτυπώνεται στην ψυχή, σαν μιαν ανάγκη για την διαφύλαξη της ζωής μας - της φύσης - χωρίς κανένα συμβιβασμό.
3 σχόλια:
Τι να πω... Το post με καλύπτει απόλυτα. Η τελευταία φράση είναι αυτό που προτείνω κι εγώ. Οι εικόνες που ακολουθούν το post να μείνουν χαραγμένες στο μυαλό μας και την ψυχή μας. Να θυμόμαστε - να παρατηρούμε να είμαστε ενεργοί και με κρίση.Το τραγούδι χαρακτηριστικό και συνοδεύει τέλεια το κείμενο.
ΥΓ. Παρακαλώ πολύ να αποκατασταθεί το όνομα μου στο blog!!! Δεν κατάλαβα... Με ποιο δικαίωμα κύριε με βγάζετε εκτός έτσι απλά ;;;; Αν υπάρχει σεβασμός στην γη που μας φιλοξενεί ας υπάρχει σεβασμός και στον συνδημιουργό αυτού του πλανήτη που ονομάζεται Πικραλίδα... Παρακαλώ...
Χα! Αποκατέστησα μόνος μου το πρόβλημα και χαίρομαι ιδιαίτερα που είμαι και πάλι κάτοικος του πλανήτη μας! :-)
Τα καταστροφικά γεγονότα που συμβαίνουν με τα χρόνια, είναι τρανταχτά για το τι συμβαίνει στη φύση μας και συμφωνώ οτι θα πρέπει να τα βλέπουμε και να μένουν χαραγμένα στην ψυχή μας...και να μας επιρρεάζουν στις ενέργειές μας τις καθημερινές που μπορεί να συμβάλλουν στην μόλυνση του περιβάλλοντος.Μου άρεσε πολύ και η μουσική...
Φωτεινή
Δημοσίευση σχολίου