Τα τραγούδια - οι στίχοι, δεν ερμηνεύονται από τραγουδιστές - καλλιτέχνες. Ερμηνεύονται από στιγμές και από συναισθήματα. Όχι απ'τους ανθρώπους αλλά από τα συναισθήματα τους. Δεν ξέρω τι νόημα έχει κι αν έχει, να τραγουδήσει κάποιος ευτυχισμένος με τον έρωτα του αυτή τη στιγμή , αυτό το τραγούδι:
The Cure - Apart
he waits for her to understand
she waits all night for him to call
but he won't call anymore
he waits to hear her say forgive
but she just drops her pearl-black eyes
and prays to hear him say i love you
but he tells no more lieshe waits for her to sympathize
but she won't sympathize at all
she waits all night to feel his kiss
but always wakes alone
he waits to hear her say forget
but she just hangs her head in pain
and prays to hear him say no more
i'll never leave againhow did we get this far apart?
we used to be so close together
how did we get this far apart?
i thought this love would last forever
Εγώ όμως αυτή τη στιγμή δικαιωματικά του ανήκω
και δικαιωματικά μου ανήκει.
5 σχόλια:
όλοι μας πιστεύω πως έχουν βρεθεί σε ανάλογες καταστάσεις και με παρόμοια συναισθηματική φόρτιση. Είναι ένα κομμάτι και αυτό του έρωτα και έτσι μαθαίνουμε να εκτιμούμε τις καλές στιγμές
opws mia mirwdia pou sindeetai me mia katastasi, etsi k ena tragoudi agkaliazei kapoia sinaisthimata
Αυτό που ήθελα να προσθέσω στο post αλλά το σκέφτηκα αφού ήδη το είχα ανεβάσει είναι ότι αύριο μπορεί να μην μου ανήκει πια. Κι έτσι είναι. Δεν υπάρχει η ίδια οικειότητα μεταξύ εμένα και του τραγουδιού σήμερα. Τα πράγματα άλλαξαν. Τώρα ίσως ανήκει σε κάποιον άλλον. Τα τραγούδια ταξιδεύουν με χρόνο γρηγορότερο του φωτός μες στις ψυχές.
panta omws tha se sindeei me tin katastasi ayti... isws ta sinaisthimata na exoun allaksei omws panta tha ine meros tis psixis sou....
stixoi pou se stigmatisoun kai xarasoun grammes sta oneira sou, o xronos mporei na ksethwriasei omws panta tha mporoun na diavastous
p.s. akoma k an anevases to post mporeis na kaneis edit k na prosthesis i na afairesis pragmata
Συμφωνώ απόλυτα rakuneta και συνειρμικά ήταν το αμέσως επόμενο πράγμα που σκεφτόμουνα. Όμως όπως και να'χει νομίζω ότι ένα τραγούδι μπορεί να απαξιωθεί τελείως από στιγμή σε στιγμή χάρη στους διαφορετικούς τελείως κόσμους που κρύβουμε μέσα μας. Υπάρχουν πχ τραγούδια που μπορεί να κορόιδευα ή να μην καταλάβαινα ποτέ τους στίχους τους κι όμως σε κάποια άλλη φάση της ζωής μου να είχα την αίσθηση ότι είναι γραμμένα για 'μένα. Κάποτε έλεγα: "Πάντα ότι δημιουργείς, φτιάχνεται για να είναι στο έλεος του οποιουδήποτε και του οτιδήποτε ζει και υπάρχει... Και πάντα είναι κρίμα." . Αν το δεις κι απ' την πλευρά του καλλιτέχνη δλδ.
Όσον αφορά το edit το γνωρίζω. Απλά τυχαίνει να έχω μια περίεργη σχέση με το μπλογκ. Για να καταλάβεις ήμουν στο τσακ να σβήσω όλο το post. Σ' ευχαριστώ πάντως.
Δημοσίευση σχολίου