Δύο ταξιδιώτες ντυμένοι με ρούχα κουρελιασμένα λεν ό ένας στον άλλο : Νιώσαμε την αγάπη, αγαπήσαμε και αγαπηθήκαμε, μα η ψύχη μας είναι γεμάτη θλίψη. Αγαπάμε να ταξιδεύουμε, να ονειρευόμαστε και να πλέουμε, πέρα και από τα αστέρια του γαλαξία μας. Τα παιδικά μας χρόνια πέρασαν ανάμεσα από τα αστέρια, αυτά τα θλιμμένα παιδικά μας χρόνια που ποτέ δεν βρήκαν παρηγοριά. Η ζωή μας, γεμάτη από αναζητήσεις, πέρασε δίπλα μας σαν όνειρο. Θέλω να τραγουδήσω για την λαμπρότητα του θεού και για την μεγαλοπρέπεια της αγάπης, μα η καρδιά μου ξεχειλίζει από θλίψη και μένω εδώ τραγουδώντας το τραγούδια των δύσκολων, σκοτεινών καιρών μας. Κανείς δεν μας κατάλαβε σε αυτήν την ζωή και το φως δεν γέμισε ποτέ τις σκοτεινές ψυχές μας. Η ζωή πια, έγινε ένα απαρηγόρητο παραλήρημα.
Οι στίχοι του παρακάτω τραγουδιού προέρχονται πιθανότατα απο κάποιο παραδοσιακό Αρμένικο Ποίημα. Η παραπάνω μετάφραση έγινε απο αγγλικό κείμενο.
Djivan Gasparyan & Michael Brook - Dark Souls
12 σχόλια:
h pinelopi mprosta ston argaleio tis nekri...
Διαφωνώ λίγο με το κείμενο. Πιστεύω πως εαν καταλάβεις εσύ τον ίδιο τον εαυτό είναι μεγάλο βήμα που παρόλο που μπορεί να σου φέρνει την θλίψη για συνοδοιπόρο δεν παυει να είναι κάτι το πολύ σημαντικό.
Χρήστο εγώ δεν βγάζω αυτό το συμπέρασμα απο το κείμενο. Δεν νομίζω ότι σχολιάζεται το θέμα οτι η θλίψη είναι ασήμαντη. Απεναντίας η θλίψη είναι ένα φυσικό γι' αυτούς, επακόλουθο όλων αυτών που έζησαν οι ταξιδιώτες... Και το ίσως η ζωή πια, έφτασε σε ένα αδιέξοδο. Πώς θα νιώθει ένας άνθρωπος που και το ποιο όμορφο πράγμα που του έχει συμβεί, δεν ξεπερνά την θλίψη του; Η καλύτερα δεν την γιατρεύει; Έτσι αυτό που βγαίνει από την ψυχή του είναι να τραγουδά για αυτήν...και για όσα γεμίζουν την ψυχή του με θλίψη.
rakuneta, να σου πώ τη αλήθεια δεν πολύ κατάλαβα το comment σου. Βέβαια ακόμα το σκέφτομαι...
neare polla po ayta pou tha diavazis apo ayta pou grafw den tha exoun noima...
alla ayti ine i mageia. to na min xreiazete ayti i sindesi... apla maresei na kanw sineirmous, eite aytoi kollane eite oxi.
(btw gia mena panta kollane) :P
kalimera
Η Πηνελόπη, Χάρη, περίμενε μια ζωή τον Οδυσσέα... Ή αυτό που για αυτήν ήταν το νόημα της ζωής. Τελικά ίσως ένα διαφορετικό πιο ρεαλιστικό τέλος της γνωστής αυτής ιστορίας είναι αυτό το οποίο με ελάχιστες λέξεις "εξιστόρησε" η rakuneta. Ας με διορθώσει εάν κάνω λάθος. Τα σεβη μου rakuneta.Πολύ ωραίο σχόλιο.
Τι να πω... Θα την θυμάμαι αυτή την ιστορία. Αφού είναι μεταφορά της πραγματικότητας μας...(ε,Χάρη;) Θα τη θυμάμαι χωρίς προσπάθεια. Με συγκίνησες αδελφέ...
και η ντουντούκ τραγουδάει μαζί με τους ταξιδιώτες τη θλίψη τους
Όμως αυτή η θλίψη μπορεί να έκανε τους ταξιδιώτες να γνωριστούν και να γίνουν συνταξιδιώτες και φίλοι...
Πολύ όμορφο το ποίημα
Φωτεινή
@ vaggeli den xerw twra ti prepei na kanw? na entipwsiastw pou katalaves to sisxetismo i na tromaksw?
xeris kapoies fores otan o allos katalavei to pws skeftese, trexis na kriftis...
:) ouf provlimatistika twra..
ehehe se eyxaristw
Βαγγέλη, τα είπαμε και από κοντά...Ευχαριστώ πάντως αδελφέ... Φωτεινή ένα πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν οτι πραγματικά η ντουντούκ (το πνευστό όργανό που ακούγεται στο τραγούδι) έχει γίνει μέσα μου ένα με τους στίχους και την ιστορία... Η μελωδία του τραγουδιού δεν λέει να φύγει από το μυαλό μου. Ίσως ήταν εξαρχής φίλοι οι ταξιδιώτες και ξεκίνησαν την διαδρομή μαζί...βέβαια αυτό για μένα δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία. Πάντως Φωτεινή νομίζω ότι καταλαβαίνω γιατί το λες...
Τα σχόλια σας παιδία με ευχαριστούν , γιατί τελικά αυτό που έχει σημασία είναι ότι το κείμενο μίλησε στην ψυχή σας όπως και στη δικιά μου... Ευχαριστώ όλους σας.
αναζητωντας το τελειο θα ματωσεις ...οι 2 ταξιδιωτες ειναι αυτο ο ενας η πραγματικοτητα μας και ο αλλος η επιθυμια μας και καπου στο περιπου γινονται καθρεφτες του ονειρου μας
Κάποιες φορές πιστεύω ότι ματώνεις αναζητώντας το αυτονόητο... Από την άλλη μεριά κάποιος μπορεί να πει, το αυτονόητο όπως το σκέφτεται το δικό σου μυαλό… Ωστόσο θέλω να πιστεύω ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι. Μερικά πράγματα πρέπει να είναι έτσι για όλους μας, όποτε το αυτονόητο είναι γενικό... Βλέπω ότι ο καθένας δίνει μια δικιά του ερμηνεία για το νόημα του κειμένου και αυτό αρκετά ενδιαφέρον. Thanx
ena sintaksidiwti, sinoidiporo zitame oloi...
estw k an aytos ine o anemos, ena pouli, to xortari, to feggari...
Συμφωνώ rakuneta ,όλοι θέλουμε συνοδoιπόρο, και είναι πράγματι αυτονόητο Χάρη θα συμφωνήσω.
Μακάρι να είναι και ο ένας και ο άλλος η πραγματικότητά μας και όχι καθρέφτες του ονείρου μας...
Φωτεινή
Δημοσίευση σχολίου