Το μικρό μας σύμπαν συρρικνώνετε… Ένας στίχος που άκουσα σε ένα τραγούδι… Όνειρα, ελπίδες, αποτυχίες, λόγια, κρίσεις, κανόνες, νόμοι, τραγούδια... Όλα μπορούν να συνυπάρχουν μαζί, σε ένα χώρο… Στο μυαλό.
Το μυαλό μας συρρικνώνετε λοιπόν.
Άφησε τα όλα στο μυαλό σου να γίνουν ένα λοιπόν μικρέ μου άνθρωπε. Να μην χρειάζεται να ξεχωρίζεις τίποτα. Συρρίκνωσε τα όλα σε ένα μικρό ναι ή ένα όχι. Σε ένα δε με νοιάζει, είτε σε ένα, δεν χρειάζεται. Άφησε το μυαλό σου να συρρικνωθεί. Επέτρεψε τα όλα. Ξέχνα την σκέψη. Άσε τους πάντες να αποφασίζουν χωρίς εσένα. Δεν χρειάζεται να επιδιώξεις τίποτα… Εκτός της υποταγής σου.
Πραγματικά δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις και πολύ. Στο να υπότασσε, εκπαιδεύεσαι κάθε μέρα. Η ελευθερία για σένα θεωρείτε, μια βόλτα με το κωλοφτιαγμένο σου αμάξι… ή το να οδηγείς μεθυσμένος, ή το να πίνεις μπάφους με τους κολλητούς σου, ή το να πειραματίζεσαι με οποιασδήποτε απαγορευμένη ουσία. Άλλωστε ακόμα και οι επαναστάσεις σου καταπιάνονται με θέματα όπως το να μπορείς ελεύθερος να βλέπεις το αγαπημένο σου reality. Είτε στο να αγωνίας για να αποβάλεις από πάνω σου τα ταμπού και να πηδιέσαι ελεύθερα με οποιονδήποτε άγνωστο γουστάρεις, έτσι για μία βραδιά. Τόσο απλά, αγωνίζεσαι για μία εκπαίδευση στην οποία θα πρέπει να πληρώνεις. Είτε επιτρέπεις σε κάποιον να επιβάλει την ελευθερία σου και να την προστατεύει, με τα γκλομπ.
Πως θα γίνεις άνθρωπος εάν δεν έχεις κάποιον να σου βάζει πρόστιμα όταν εσύ κάνεις λάθος… Όταν εσύ κάνεις το λάθος και πρέπει να γίνεις άνθρωπός…πρέπει να πληρώσεις το χρηματικό τίμημα... Σαν να αγοράζεις την τιμιότητα και τις αξίες σου…Αγοράζεις την δυνατότητα σου να κάνεις κακό. Ξεχρεώνοντας το, όχι με τύψεις ή ενοχές, ούτε καν σκεπτόμενος την πρόληψη του… Ξέρεις απλά, ότι στην τελική θα τα πληρώσεις όλα, με χρήμα. Βέβαια τα λεφτά και τα πρόστιμα είναι ότι ποιο έξυπνο και άμεσο μπόρεσες να βρεις για να σου θυμίζει ότι η ‘ελευθερία’ σου…μπορεί να κάνει κακό. Και ότι πρέπει να υπάρχουν και όρια. Εξού και οι νόμοι που σου χώρεσαν μέσα στο μυαλό.
Στο ότι συρρικνώνεις το σύμπαν σου, την ζωή σου, την δημιουργικότητα σου, το μυαλό σου... Οφείλετε και η συντριβή σου. Οφείλετε ο φόβος και οι αντιλήψεις σου.
4 σχόλια:
exw kourastei na skeftomai...
pragmatika, oles aytes oi skepsis nomizw me trelenoun... den vriskw limani na steriwsw. alwnizw thalases me mia elpida, na vrw ton topo pou kapote eida se mia palia fwtografia ksexasmeni se ena pagkaki, mallon apo kapoion allo monaxiko taxidwti.
isws tin ksexase... isws apla paretithike...
isws ine i seira mou...
Εχει καταντήσει σχεδόν ενοχλητικό το να συμφώνουμε. Μακαρι να μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας σε κάτι το ουσιόδης. Και εγώ νοιώθω το ίδιο απογοητεύμενος από τους περισσότερους ανθρώπους σε σημείο πολλες φορές ίσως και τις περισσότερες να τους θεωρώ εχθρούς μου.
Καταρχήν συγνώμη πού άργησα να απαντήσω τόσο. Rakuneta προσωπικά δεν νομίζω θα μπορέσω να συγκρατήσω ή να σταματήσω αυτές τις σκέψεις, παρατηρώντας όλα αυτά που συμβαίνουν. Ίσως κάποιες φορές νιώθεις ότι τρελαίνεσαι, ότι δεν αντέχεις...ότι δεν αντέχεις το μυαλό σου...τι να πω... Τα όνειρα και η ελπίδα είναι κάτι που μας κρατάν ζωντανούς. Αν παραιτηθούμε και από αυτά; τι μένει;
Χρήστο, τι να πώ...τουλάχιστον για μένα είναι αρκετά ουσιόδης που υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, που τους νίωθω πολύ κοντά μου... και ας συμφωνούμε κα στα περισσότερα.
Διαβάζοντας μόνο το 2ο μέρος, αυτό που εγώ νοιώθω ως δικτατορία του μυαλού, δεν είναι η αυταπάτη της "ελευθερίας" ή η "λάθος ελευθερία". Με βάση τη λογική σου Χάρη δικτατορία του μυαλού για μένα είναι να νομίζεις πως σκέφτεσαι ελευθέρα ενώ σκέφτεσαι με οριοθετήσεις και προσωπικές επιλογές...η ελευθερία δεν έχει όρια γιατί τα όρια του της ελευθερίας φτάνουν στον ουρανό. Ετσι και τα όρια της σκέψης. Δυστυχώς είναι τέτοιο το καλούπι, που λίγο πολύ όλοι κουβαλάμε και μεταβάλεται στον χρόνο αλλά ποτέ δεν απαλαγόμαστε από αυτο, που ασυνείδητα μπαίνουν όρια στην σκεψη στην λογική που φρενάρουν το μυαλό μας να σκέφτεται, πιο συγκεκριμένα, ανάλογα με τις ανάγκες μας και μόνο.
Ναι, οι ανάγκες μας είναι να νοθεύουμε (sex & drugs) το μυαλό μας για να μεθύσουμε τις αισθήσεις μας γιατί αυτές χάνονται. Δυστυχώς, πρέπει να το κάνουμε για να το τσιγκλίσουμε μήπως σταματήσει η λογική να οριοθετεί το μυαλό μας ασυνείδητα, γιατί όλοι ξέρουν πως μπορούμε να σκεφτόμαστε αλλιώς, πως υπάρχει και άλλος τρόπος σκέψης και σίγουρα άλλη λογική. Αλλά κανένας τρόπος για να την αποκτήσουμε.
Δεν υπάρχουν σοφοί και σοφίες. Στην ζωή μας υπάρχουν μόνο κάποια συμπεράσματα που μπορούμε να οδηγηθούμε.Και αν αυτά επιρρεάζουν λάθος την ζωή μας, δεν χρειαζόμαστε έναν κριτή να μας κρίνει ούτε ένα τροχονόμο να μας δείξει τον "σωστό δρόμο".
Χρειαζόμαστε εμπειρίες, χρειαζόμαστε "ζωή". Χρειαζόμαστε μόνο έναν άλλο τρόπο σκέψης.
Για κάποιους το να βρούν έναν άλλο τρόπο σκέψης είναι αδιανόητο. Δεν υπάρχει τρόπος. Και αυτό δεν είναι κατακριτέο.
Η ελευθερία της λογικής για να σπάσει τα καλούπια της πρέπει να σπάσει και τους κώδικες των κανόνων της ζωής. Αυτό μοιάζει ουτοπία.Κι όμως όλοι μας, την ουτοπία μας ψαχνουμε να βρούμε μέσα από την σκέψη μας.
Εσύ Χάρη έχεις σκεφτεί την δικιά σου ουτοπία; Η απλά παρατηρείς το πόσο λάθος σκέφτονται κάποιοι άλλοι και σου φτάνει που εσύ δεν σκέφτεσαι έτσι και είναι σαν να γλίτωσες από τον κύκλο των χαμένων πιθήκων...
Κ εσύ με αυτό που κάνεις είναι να βολεύεις την σκέψη σου μέχρι το σημείο που δεν σε κάνει ένα με αυτούς. Αλλά ποτέ ίσως να μην νοιάστηκες για την απαλλάγη από την δική σου δικτατορία.
Δημοσίευση σχολίου