Κάθε απόγευμα μετά το ξενέρωμα της δουλειάς με ξυπνάει απ' την αποχαύνωση μια όμορφη εικόνα. Η συνάντηση μιας παρεούλας και το κουβεντολόι στο "σταυροδρόμι"...
Η διαφορά στις ημέρες αποδεικνύεται και από τα σύννεφα...Για τους δύσπιστους. Η κακή ποιότητα οφείλεται στην κάμερα του κινητού.
2 σχόλια:
Μου φαίνεται όλοι κάθε απόγευμα που σχολάμε από τη δουλειά με κάτι τέτοιες εικόνες μαγευόμαστε. Εγώ μετά από πολλά χρόνια, λάτρης του χειμώνα, χάρηκα τόσο πολύ που άνοιξε ο καιρός κ ο ουρανός. Είναι τρομερή η διαφορά του να γυρνάς από τη δουλειά και να ειναι νύχτα με το να είναι ο ουρανός γαλάζιος, με ωραία συνεφάκια, γεμάτος ζωή. Αφού χθες βγήκα έξω κ μετά από την οθόνη του υπολογιστή με τα ψυχρά χρώματα αντίκρυσα μία πανέμορφη εικόνα: ο ουρανός τόσο γαλάζιος, τα δέντρα τόσο πράσινα, όλα τόσο ζωντανά (λες και είχε αυξήσει κάποιος το saturation, σκεφτηκα μηχανικα, χουχου). Τα πάντα ήταν τόσο χαρούμενα κ εγώ πλέον ελεύθερη, για όσες ώρες μου απομένουν μέχρι το άλλο πρωί..
Λίγο καθυστερημένα αφήνω το σχόλιο μου αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Αυτό που μου κέντρησε το ενδιαφέρον είναι το κουβεντολόι. Μιας που ήσουν κοντά μήπως θα μπορούσες να μας μεταφέρεις τι λέγανε; Πάντως αυτό που αναφέρει η Frosti για την διαφορά της ψυχολογίας που έχεις όταν σχολάς και έξω είναι μέρα αντί νύχτας είναι μεγάλη ( παρόλο που και εγώ είμαι λάτρης του χειμώνα και του σκοταδιού).
Την καληνύχτα μου
Δημοσίευση σχολίου