Το κίτρινο φως του λιμανιού

Να γράφεις έτσι που οι λέξεις σου να ταιριάζουν στο κίτρινο φως του λιμανιού
αυτό φώτιζε ζεστά τα πρόσωπα ενός ζευγαριού στο πρώτο φιλί
αυτό φώτιζε και γέμιζε σκιές το βλέμμα του ανθρώπου που βλέπει μπροστά του μονάχα φρίκη
Στο κίτρινο φως του λιμανιού
που γεμίζει την καρδιά σου αγάπη και φόβο
ζεστασιά και κρύο
να' χεις πάντα μέσα σου και τις δύο όψεις από το φως του λιμανιού
Την φρίκη - τον πόνο
μα και την τρυφερή αγκαλιά
το ορμητικό κύμα και τον άγριο χειμώνα
μα και τον γλυκό ήχο από το φλοίσβισμα στα βράχια του μώλου
τους αέρηδες και τα μελτέμια
αλλά και την κόκκινη φεγγαράδα
ποτέ όμως μην δοθείς συνολικά σε ένα μονάχα από αυτά
τότε τα γραπτά σου θα έιναι γεμάτα υποκρισία
Παντα να θυμάσαι πως δεν χρειάζεται παρά μία στιγμή
για να περάσεις απ' την αιωνιότητα στο γήρας
απ' το ολικό δώσιμο στον φθόνο
απ' τη μοιρασιά της φλόγας στη φωτιά που καίει τα πάντα