Απολαμβάνοντας λοιπόν ένα ακόμη υπέροχο δώρο από αυτά που μόνο το αξιολάτρευτο 2011 ξέρει να μου χαρίζει, εμπνεόμενος από τον τρόπο με τον οποίο συνηθίζω να κινούμαι εδώ και περίπου 30 ώρες αλλά και από προσωπική εμπειρία την οποία κατέγραψα σας ενημερώνω για τα παρακάτω:
Ο κουτσός άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει σερβιτόρος. Μην ζητάτε ποτέ ένα ποτήρι νερό από έναν κουτσό εκτός αν θέλετε να σας το φέρει στη μούρη.
Ένας άπειρος κουτσός δεν ξέρει να χρησιμοποιεί τις πατερίτσες επομένως μην στέκεστε κοντά του και προφυλαχτείτε από τα φονικά όπλα που έχει στα χέρια του.
Ο φτωχός κουτσός δεν έχει καθόλου καλές πατερίτσες αλλά κάτι προπολεμικές ξύλινες οι οποίες χρησιμοποιούνταν για τα θύματα του β παγκοσμίου πολέμου. Αν δείτε στο δρόμο αυτές τις πατερίτσες θα τον ξεχωρίσετε.
Αυτό δεν χρειάζεται να σας το πω αλλά το πόδι του κουτσού, το κουτσό πόδι δλδ.... Βρωμάει. Για την ακρίβεια έχει να πλυθεί από όταν κουτσάθηκε. Όσο μεγαλύτερο το πρόβλημα τόσο πιο πολύ και η μπίχλα. Από μακριά λοιπόν.
Αν ένας κουτσός είναι κουτσός και στην ψυχή τότε χαίρεται με την εξέλιξη των πραγμάτων (που κουτσάθηκε δλδ) καθώς το σώμα του πλέον είναι ο καθρέφτης της ψυχής του. Είμαι αυτό που δείχνω και τέτοια πράγματα.
Ένας τεμπέλης κουτσός στεναχωριέται που είναι ρεμάλι και δεν δουλεύει γιατί αν δούλευε θα έπαιρνε άδεια.
Ένας χαζοαισιόδοξος οπτιμιστής κουτσός θέλει να πιστεύει ότι όλα καλά... Τώρα θα γυμνάσω περισσότερο το δεξί μου πόδι με αυτά τα αλματάκια.
Ένας κουτσός δυσκολεύεται απίστευτα να προσεγγίσει γλυκά ερωτικά μια γυναίκα... Ο απότομος και άγαρμπος τρόπος που χοροπηδάει προσπαθώντας να την πλησιάσει είναι κάτι που την απωθεί. Εκτός αν η εν λόγω κυρία έχει κάποιο φετίχ με τα ελατήρια.
Φεύγω!
Ντόινκ... Ντόινκ... Ντόινκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου