Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 21, 2007

Μικρόκοσμος


Τα μυρμήγκια είναι ευτυχισμένα μες στο γκαζόν. Γύρω τους απλώνεται μια τεράστια έκταση άγριας βλάστησης. Ένα επιβλητικό δάσος…

Ένα μικρό παιδί με το παιχνίδι του είναι ευτυχισμένο κάτω από τη κουβέρτα του κρεβατιού του. Ένα σαλιγκάρι είναι ευτυχισμένο στη γλάστρα του μπαλκονιού μας. Ο Στρατής είναι ευτυχισμένος στον κόσμο του μυαλού του, να σκέπτεται όσα οι άλλοι δεν πρόσεξαν ποτέ στη ζωή τους και πιστεύοντας ότι η καμπάνα κλαίει γι’ αυτόν.
Ο Γιάννης είναι ευτυχισμένος οδηγώντας το τηλεκατευθυνόμενο αυτοκινητάκι του στους δρόμους του Περάματος. Ο Άρης είναι ευτυχισμένος από τότε που πήδηξε μέσα στο ποτάμι και ζει σε αρμονία με τα πλάσματα του νερού.

Αν δεν μπορείς να φτιάξεις όμορφο τον «τεράστιο» κόσμο που σε περιβάλλει, φτιάξε τουλάχιστον έναν μικρόκοσμο… «Σμικρύνσου» και χάσου μέσα του.


Συμβουλή:
Γενικότερα ο ρόλος και η έννοια ενός φράχτη πάντα με εκνεύριζε. Πάντα ήθελα να είμαι πέρα από αυτόν. Όμως σ’ αυτή την περίπτωση τον θεωρώ απόλυτα χρήσιμο. Πρέπει να περιορίσεις το βλέμμα σου από την ασχήμια τους. Φτιάξε έναν όμορφο φράχτη στον μικρόκοσμο σου. Οχύρωσε τα όνειρα σου.

(Οι ζωγραφιές με την καμπάνα και τον Άρη είναι της Έλενας Σίμου. Τα γράμματα είναι εσκεμμένα μικρά λόγω «μικρό»κοσμου)


9 σχόλια:

raslowbap είπε...

Ο καθένας που φτιάχνει τον μικροσκοσμό του είναι σε θέση να αντέχει την καθημερινίτητα ή τουλάχιστον για εμένα αυτό ισχύει. Η μεγάλη ευχαρίστηση έρχεται όταν ο μικροκοσμος σου είναι ίδιος ή έχει κοινα στοιχεία με τους μικροκοόσμους άλλων. Μου θύμισες ένα παλαιότερο κείμενο που είχα γράψει.

Ανώνυμος είπε...

και πολλοι μικροκοσμοι ομορφα φτιαγμενοι μπορει να αλλαξουν και τον μεγαλο κοσμο, να τον κανουν καλυτερο....

Βαγγέλης είπε...

Ras συμφωνώ, είναι πολύ μεγάλη ευτυχία. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που μπορείς να τους επιτρέψεις να μπουν... Una mama καλωσήρθες.θα συμφωνήσω και μαζί σου. Πολύ σημαντικό αυτό.

Rakuneta είπε...

Θα προτιμούσα να μην υπάρχει κάποιος φράχτης. Τα όνειρα πρέπει να είναι ελεύθερα να ταξιδέψουν. Να ξεχυθούν σε δρόμους με άγνωστους προορισμούς, να αγγίξουν τ΄ αστέρια, να χαθούν στα βάθη του ωκεανού. Δεν υπάρχει ανάγκη οχύρωσης, παρά μόνο μιας αναζήτησης, που θα σε οδηγήσει εκεί που δεν θα προόριζες ποτέ εσύ τον εαυτό σου…

Βαγγέλης είπε...

Rakuneta η έννοια του φράχτη είναι περίπου μεταφορική. Πιστεύω πως εαν ορίζεις εσύ την ελευθερία σου τότε σίγουρα ο φράχτης αυτός χωράει τα πάντα εκτός από αυτά που εσύ θες να κλείσεις απ'έξω.

neraida είπε...

Tα μυρμήγκια είναι ευτυχισμένα μες στο γκαζόν.

Είναι?

Ένα μικρό παιδί με το παιχνίδι του είναι ευτυχισμένο...

Είναι?

Ένα σαλιγκάρι είναι ευτυχισμένο...

Είναι?

Ο Στρατής είναι ευτυχισμένος...

Είναι?

Ο Γιάννης είναι ευτυχισμένος...

Είναι?


Ο Άρης είναι ευτυχισμένος...

Είναι?


Ο ρόλος του φράκτη με εκνευρίζει. Δεν υπάρχει τίποτα όμορφο σε ένα φράκτη, μόνο εμπόδιο να δεις το όνειρό σου σε όλο το μεγαλείο του, να εκτίνεται σε όλον τον ορίζοντα... Τα όνειρα δεν οχυρώνονται με φράκτες, αλλά με αισθήσεις. Σημασία έχει να βρεις συνταξιδιώτες που σε καταλαβαίνουν.

Βαγγέλης είπε...

neraida νομίζω απάντησα σε αυτό ακριβώς πάνω από το δικό σου σχόλιο.

unripe είπε...

Χα...μικρόκοσμος και μικροπλάσματα με μικρολογική και μικροσύνθεση αγγίζουν μονάχα με μικρότητα τη μικροβιωσιμότητα.

Εχτισες ένα φράχτη...ωραία;
Εβαλες όσα αγαπάς...όσα όμορφα μπορείς να χωρέσεις μέσα εκεί...ok?
Zεις μέσα εκεί με όλα όσα νομίζεις πως χρειάζεσαι, πως έχεις ανάγκη και σίγουρα είσαι ευτυχησμένος....

Πως είσαι τόσο σίγουρος πως δεν θα βαρεθείς ή ας πούμε ότι φτάνει μια μέρα που θέλεις να ανακαλύψεις και κάτι άλλο χρήσιμο και όμορφο γιατί κάτι άλλο χρήσιμο και όμορφο σίγουρα υπάρχει πέρα από τον φράχτη...
και εσύ είσαι καιρό κλεισμένος εκεί μέσα και δεν έχεις ιδέα για κάτι εκεί έξω, όμως ξέρεις ότι αν κάτι άλλο χρειαστείς εκεί έξω θα το βρεις...

Το σαλιγκάρι δεν μένει πάντα σε μια γλάστρα, ο Αρης στο νερό έχει απέραντο χώρο να ταξιδέψει και στην θάλασσα αν θέλει, τα μυρμήγκια σίγουρα θα βγούνε για τροφή και σε άλλα μέρη του δάσους και ίσως ταξιδέψουν και στο σπίτι σου... Στο Πέραμα (οπου αράζουν βαπόρια που ταξιδεύουν σε ωκεανούς) το λεωφορείο οδηγεί τον έφηβο στον Πειραιά με το τεράστιο λιμάνι...

Γιατί εσύ να μην προσπαθήσεις να πείσεις τον Στρατή ότι ο φράχτης δεν χρειάζεται να γκρεμιστεί...ας μείνει να κρατήσει τον "θησαυρό σας" ...όμως ο θησαυρός που δεν εξαργυρώνεται θα καταντήσει ένα κειμήλιο χωρίς αξία άμα δεν τον συγκρίνεις με όσα σκάρτα υπάρχουν σε άλλους θησαυρούς...

πρέπει να τον πείσεις ότι δεν περπατά στον μονόδρομο αλλά σε μια λεωφόρο που όλοι τρέχουν κουβαλώντας τέτοιους θησαυρούς...άλλος με ολόκληρα φορτηγά και άλλος απλά με ένα σακβουαγιάζ, άλλος τον κρύβει στα μάτια του και άλλος τον κρατάει στην ψυχή του...

όλοι κουβαλάνε τον περιεχόμενο του φράχτη χωρίς τον φράχτη και προχωράνε...

γιατί ο φράχτης δεν σημαίνει τίποτα

ή μάλλον μπορεί στο τέλος να σημαίνει την φυλακή σου

δεν χωράει τα πάντα ένας φράχτης...δεν σε αφήνει να γνωρίσεις τα πάντα...

και ξέρεις ότι μέσα στα πάντα υπάρχουν πάντα και όλα αυτά που κάποια στιγμή θα χρειαστεί να προσθέσεις στα όμορφά σου.

Θα είσαι και πολύ υπερόπτης αν νομίζεις ότι όλοι θα κοιτάξουν τι κρύβεις μέσα στον φράχτη σου όταν απέξω υπάρχουν συνέχεια κι άλλα κι άλλα που θες και εσύ ή θες να τα μοιράζεσαι

τα όνειρα σε θέλουν έμπειρο και δοκιμασμένο να τα ακολουθήσεις και να τα υπερασπιστείς και χρειάζονται μεγάλα περιθώρια

όσα όνειρα έγιναν πίσω από τον STEVE δεν τα είδε και δεν τα έμαθε ποτέ κανείς για να παίξουν το ρόλο που θες να τους δώσεις

εκτός αν έχεις διαλέξει όνειρα κρυφά που τραγουδούν μόνο νεράιδες και τα βλέπουν στον ύπνο τους μωρά παιδιά με αγνότητα και σταματούν να υπάρχουν όταν παύει η αθωότητα...

..γιατί ο Στιβ δεν αποκαλύφθηκε ποτέ..

παίξει?

unripe είπε...

loipon ok sbise to parano mou post giati telika einai akyro me basi ta parapano paradeigmata poy pareksigisa

alla soy xrostao mia kali apantisi

paiksei?