Μετα απο τρια 2ωρα νουμερα στην σκοπια της αποθηκης πυρομαχικων, περιμενουμε την αλλαγη.. Εγω και ο συναδελφος. Πανω μας τα 25κιλα αλεξισφαιρα γιλεκα. Κεραμικο και κεβλαρ. Ολα για την προσωπικη μας ασφαλεια, ο Ε.Σ περιφανος το διατυμπανιζει... γιατι ποτε δεν ξερεις πια 17 Νοεμβρη θα κανει ντου και θα κανει ριφιφι για να κλεψει τα πολυτιμα οπλα των ενοπλων δυναμεων...ετσι μας λεει ενας υλαρχος ο οποιος μας πριζει καθε φορα στην φρουρα, με καθε ειδους κινδυνολογια και προσβολη. Γιατι οπως λεει δεν θελει κρεατα στην σκοπια, αλλα ξυπνιους αντρες. Μικρη η παρενθεση. Μετα απο 3 νουμερα λοιπον, ο συναδελφος κι εγω εχουμε καταφερει να συζητησουμε περα των τετριμενων ζητηματων των φανταρων, δηλαδη τις γκομενες, τις εξοδους, τους αξιωματικους, τις σχεσεις και τα κουτσομπολια μεταξυ στρατιωτων, τις μεταθεσεις, την μπαλα κτλ. Η κουβεντα μας πηγε απο την πολιτικη στην υγεια και την ιατρικη, απο την επιστημη στο τι σπουδασαμε, απο την μαγειρικη στην τεχνη και τελος στα μερη που εχει επισκεφτει ο καθενας μας. Τωρα βεβαια εχει επικρατησει η σιωπη. Πραγμα φυσικο. Τι να αλλο να αναλυσεις και να κουβεντιασεις μετα απο τοσες ωρες. Ειμαστε πιστευω ακρως ευχαριστημενοι που μετα απο την κουβεντα μας, επικρατησε η σιωπη. Ηρεμια. Ακουμε τα πουλια και χαζευουμε τα σπουργιτια που μας πλησιαζουν σιγα σιγα, διστακτικα και προσεκτικα, προς αναζητηση λιχουδιων. Πανεμορφο πρωινο. Ο βαρδαρης εχει καθαρισει την ατμοσφαιρα και υπαρχει τετοια διαυγεια που το βλεμμα σου μπορει να ταξιδεψει χιλιομετρα μακρυα. Περιμενουμε τον ηλιο για να ζεσταθουμε, αν και η τοποθεσια του κτηριου που ειναι η σκοπια μας τον κρυβει μεχρι και αυτην την ωρα. Μεχρι να ερθει εδω θα εχουμε φυγει.
Μεγαλη η παρενθεση. Δειλα δειλα και λιγο ακομψα, επωφελήθηκα απο την σιωπη και επιασα το κινητο. Σκεφτομαι διαρκως οτι δεν ειναι σωστο που παραμεριζω τον διπλανο μου για να γραψω, αλλα η αναγκη μου να μοιραστω μια εμπειρια μου μεσω του γραπτου λογου ειναι μεγαλη...
Μεταξυ ολων αυτων που κουβεντιασαμε, αναφερα και την εμπειρια της επισκεψης μου στον Αγ. Αθανασιο Πελλας. Η διαδρομη για να φτασει κανεις απο την πανεμορφη Εδεσσα στους προποδες του Βορα-καιμακτσαλαν δεν ειναι πανω απο μιση ωρα. Ειχα την εντυπωση οτι θα επισκεφτω ακομη ενα γραφικο πετρινο χωριο που αναζητα ζωντανια και διεξοδο απο την ερημωση. Δυστυχως απο οτι φαινεται μεσω του τουρισμου. Μεγαλη η κουβεντα για τα οφελη και τα αρνητικα της μονοπλευρης τουριστικης και αγροτουριστικης αναπτυξης της Ελληνικης επαρχιας. Οπως και να εχει, δεν θελω να κανω μια αναλυση των πτυχων εκεινων που χρηζουν την αναπτυξη αυτη ως επικινδυνη για την υπαιθρο. Αυτο που θελω ειναι να μεταφερω την αισθηση της δικιας μου απογοητευσης αλλα και της σαπιλας που μεταδιδει ο καπιταλιστικος πολιτισμος στην Ελληνικη επαρχια.
Η εικονα του χωριου.
Με το που φτανει κανεις σε αυτο το χωριο αντικρυζει ενα τεραστιο χωρο παρκινγκ το οποιο κατακλιζεται με καθε ειδους ι.χ (εννοειται μεγαλης αξιας) αλλα και αρκετα τουριστικα λεωφορια. Πραγματικα πιστεψα οτι εφτασα σε καποιο τουριστικο θερετρο η καποια ντισνειλαντ. Γυρω μου παντου διαφημιστικες ταμπελες απο ειδη σκι και σνουμπορντ. Ο οικισμος ναι μεν πετρινος αλλα εντελως νεοκτιστος. Δεν μπορεσε να ξεχωρισω καποια τεχνοτροπια παραδοσιακων χωριατικων σπιτιων. Παντου μια ομοιομορφια. Απο το χρωμα των πετρων μεχρι τα σχεδια των ταμπελων. Τιποτα δεν θυμιζε παραδοση. Αντιθετα αυτο που μου εκανε εντυπωση ηταν το ποσες φορες διαβασα την λεξη παραδοσιακο στις ταμπελες των ταβερνων. Οποτε τις εβλεπα με επιανε νευρικο γελιο. Αναριθμητες ταβερνες, καφε, σαλε. Απο το χωριο η βιλατζ Αγ. Αθανασιος δεν ελειπε το εμπορικο κεντρο για καθε ειδος χειμερινου σπορτ. Επισης το χωριο ειχε και ταμπελες καθοδηγησης. Απο δω ο δρομος για το εμπορικο κεντρο, απο κει για την εκκλησια, απο κει για την κεντρικη πλατεια. Μολις κατεφθανες εκει εβλεπες να κυματιζει η Καναδικη σημαια. Να μην μιλησω λοιπον για τιμες φαγητου, η εναλλακτικουρα και ο αγροτουρισμος πληρωνεται ακριβα. Μαγαζια που πουλουσαν γουνες, χρυσαφικα, ρολογια και οτι μπορει κανεις να φανταστει κανεις. Βεβαια φατσα καρτα εβλεπες και τα πλανόδια παραδοσιακα προιντα. Δεν μπορουσε να λειψει αυτο απο την ομορφη πετρινη ψευδαιστηση της αναβιωσης του παραδοσιακου... Το αηδιαστικο προσωπο της μπουρζουαζιας παντου.
Επιλογος.
Παραδοση για καποιους στις μερες μας σημαινει χρημα. Στα ερειπια του παλιου Αγ.Αθανασιου που σταματησε να κατοικητε γυρω στο 80, αναδυθηκε ενα εκτρωμα καπιταλιστικων οργιων. Ενα θερετρο εναλλακτικης αναψυχης. Αναπαλεωθηκαν τα ερειπια και ο βουνισιος αερας μολυνθηκε απο την μυρωδια του χρηματος και της παραδοδικης επισκεψης. Οταν επισκεπτομαι ενα μερος το οποιο θαυμαζω για την καθαροτητα και την ομορφια της απλοτητας του και της αρμονικης συνηπαρξη ς του με την φυση αφηνω ενα κομματι της ψυχης μου εκει. Διοτι με πληγωνει η ανικανοτητα μου να γινω ενα με αυτο. Οταν ομως αντικριζω την καταντια της δηθεν παραδοσιακοτητας εξοργιζομαι. Ασελγηστε λοιπον σε οτι απεμενει απο την παραδοσιακη κουλτουρα αγνωοντας τα παντα, εκτος του χρηματος.
3 σχόλια:
Πραγματικά είναι κατάντια αυτή η κατάσταση... Δεν έχω πάει σε αυτό το χωριό που λές, αλλά μου ακούγεται κάπως σαν την Αράχωβα... Δεν χρειάζεται όμως να το δώ για να καταλάβω. Τα τελευταία χρόνια πολλά χωριά έχουν γίνει έτσι, με αυτά τα φοβερά κονδύλια της Ε.Ε. που ήρθαν για την "ανάπτυξη" της υπαίθρου, οπου ξεφύτρωσαν όλο ξενώνες πολυτελείας, εστιατόρια κ.τ.λ. Το αστείο είναι οτι τελικά πάει κόσμος σε αυτά τα μέρη και αφήνει χρήμα στο χωριό φεύγοντας, και αυτό θεωρείται ανάπτυξη του τόπου...και τις περισσότερες των περιπτώσεων κιόλας, αυτοί που ανοίξαν τους ξενώνες δεν είναι ντόπιοι, να βρείς τουλάχιστον να πείς οτι κράτησε τους ανθρώπους στα μέρη τους...που και πάλι δεν δικαιολογεί αυτήν την άθλια κατάσταση που έχει επικρατήσει.Το θέμα το σημαντικότερο για μένα είναι πως έχουμε ξαχάσει την φύση και τις ομορφιές της, ζώντας στην πόλη, και όταν πάμε λίγο παραέξω, αναζητάμε να βρούμε τις περιτές πολυτέλειες προκειμένου να περάσουμε καλά, αδυνατόντας να ξεφύγουμε απο την ανούσια καλοπέραση, που μας έχει πνίξει στην πόλη!
Φ
Τώρα που προστέθηκαν κ οι φωτογραφίες τα πράγματα γίναν ακόμα πιο ξεκάθαρα. Ξεχωρίζω και ψηφίζω "παραδοσιακό ξενώνα" τίγκα σατελαιτ και κάμερες!
Αλλά κατα τ' άλλα είμαστε περήφανοι που είμαστε .... (η συνέχεια εδώ http://www.agiosathanasios.net/ στο φλασάκι κάτω)
Παρόλο και παιδί της πόλης οφείλω να συμφωνήσω με τα προηγούμενα που αναφέρατε. Ρε παιδία όμως η καναδέζικη σημαία τι ρόλο βαράει στην πλατεία; Εκτός αν δεν είναι πλατεία εκεί και είναι κανένα ξενοδοχείο (που δεν φέρνει όμως ) γιατί οι καναδοί έχουν την συνήθεια να προβάλουν τα καναδέζικα σύμβολα για να μην τους περνάνε και τους βρίζουν άδικα για αμερικάνους.Τέσπα.
Την καληνύχτα μου.
Υ.Γ1: Τέτοια περηφάνια να την χαίρονται.
Υ.Γ: Έχω ακούσει για ένα καλό jazz cafe στον Αγ.Αθανάσιο, πάμε καμιά μέρα αν είναι.
Δημοσίευση σχολίου