Θυμάσαι;
Τα πόδια σου πάνω στα δικά μου. Γυμνά. Δροσερά.
Δεν χόρευε το σώμα μας
χόρευε η ζωή -
η ύπαρξη παραδομένη στην πανέμορφη ελευθερία
Γέλια και γέλια και γέλια
ως τον ουρανό
αγριοπούλια στο αχνό γαλάζιο
ξημέρωμα
Σημαδεύει
Κοιτάζω χαμηλά μόνο για ένα δευτερόλεπτο το βλέμμα του, πλησιάζω πιο κοντά, συνειδητά.
Το ράμφος σου γεμάτο αίματα, αίμα στα μάτια σου,στα φτερά σου, τα χέρια σου γεμάτα αίμα, μόνο αίμα, ξαφνικά μόνο αίμα. Αίμα.
Χαμογελάω ανέκφραστα.
Θυμάσαι;
Εγώ τίποτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου