Ξανα μαζι

Με κυνηγουν στα ονειρατα τα δυο, τα αγεροχα σου ματια. εσυ που μου μαθες να χαριζω στην ψυχη ατελειωτη αγαπη. Αγαπη για σενα,για τον ουρανο, για τα αστερια, για τα ονειρα. Ηξερες εσυ, γιατι εκει πια σε βρισκω, εκει πια μοιραζομαστε στιγμες. Αγαπη ατελειωτη, αγνη, απεγνωσμενη. Πλεον τα ματια σου στα ονειρα μοναχα αντικριζω κι αυτο αποσπασματικα, γοργα. Κοφτες θαμπες εικονες. Εκει ο χρονος μετραει αλλιως, αλλιως σε αισθανομαι στο χωρο... σαν να ειναι ολα φθαρμενα απο τον καιρο, με αποχρωση γκριζα η αλλωτε κιτρινη σαν την αποχρωση της αμμου. Κι ομως η αγαπη μας ακεραια. Ερχεσαι μπροστα μου,βρισκεσαι καθισμενη ...ανιστορεις, μιλας για τα ξεχασμενα. Ολοι ακουμε. Δεξια κι αριστερα μου βλεμματα μαγεμενα...κι εγω για αλλη μια φορα νιωθω ,βαθια μεσα μου,την απουσια σου,γιατι το ξερω κιας εισαι μπροστα μου...ξαφνου σε βλεπω να χανεσαι,τα ματια σου κλεινουν... Ξανα τα ιδια. Οχι παλι. Δεν θελω να σε χασω. Σου χαριζω μια αγκαλια. Τα δακρυα μου, ακουμπουν το μετωπο σου. Ειναι απιστευτο, σε αγκαλιαζει το μυαλο μου τωρα! Εκεινο ενεργοποιει τις αλλες μου αισθησεις. Με κοροιδευει, ειναι ολα φτιαχτα, το ξερω, μου χαριζει αυτην την στιγμη σαν δωρο...για να σε ξανανιωσω. Κι ετσι εγινε. Σε ξαναενιωσα. Σε εσωσα,σε κρατησα κοντα μου. Εκει που ανταμωθηκε ξανα η αγαπη μας, ξεχνας την πραγματικοτητα,δεν την εχεις αναγκη. Αλλιως τιποτα δεν θα γινοταν. Ανεφικτη θα ηταν η αγκαλια. Με κυνηγα η αγαπη σου. Να μην ξεχναω. Να μην ξεχναω να δινω την αγαπη μου, οπως εκανες εσυ. Την μοιραζες σε ολους μας. Με ενα χαμογελο, με μια λεξη,με μια φωνη. Ερχοταν η αυγη κ μαζι της η αγαπη σου. Δεν ξεχναω. Εσυ εισαι η αγαπη, εσυ εισαι τα ονειρα, εσυ εισαι αυτη που εφυγε πρωτη. Εισαι η εμπνευση και η τεχνη. Θελω να ερχεσαι να με βλεπεις...προσταζωντας το μυαλο μου να σε ονειρευτει. Εγω ειμαι αυτος που εμεινε και σε ευγνομωνει...ποσο σε εχω αναγκη;ποσο σε αναζητω; ποσο ανεφικτο μας κανει η πραγματικοτητα το να ξανασμιξουμε;κι ομως βρισκουμε τροπο να την κοροιδεψουμε, κι ας ειναι μετα πιο δυσκολη η επιστροφη των αισθησεων μας απο τα ονειρα, στο πραγματικο... Βλεπεις απο το χαμογελο μου κ απο αυτες τι λεξεις τι μου χαρησες. Εγω ξερω οτι σε ξαναειδα,σε ξαναενιωσα, σου χαρισα μια αγκαλια...

(Γραμμενο εν ωρα ομορφη και στιγμη μοναχικη στον πανεμορφο προβλεπομενο θαλαμο μας. Η υπαρξη σε ενα αδειο θαλαμο, ωρες ωρες ειναι μεγαλο ευτυχημα. Η τυχον προχειροτητα ας μεινει ασχολιαστη.)