Μαγευτείτε

Ωρες ωρες αναρωτιεμαι...γιατι προτιμω να χλευαζω τον τυποτενιο κοσμο σας. Τον γυαλινο, αχρειαστο, γαμημενο τροπο ζωης σας. Γιατι φτηνω αυτα που προσκυνατε και ακολουθειτε σαν χτικια. Γιατι θεωρω τα ομορφα στην ζωη κατι ξεχασμενο- σαν κερια αφημενα να σιγοσβηνουν- δεν με νοιαζει αν ειμαι δικτατορας του ιδιου μου του μυαλου- φιλε μου ξερεις σε τι αναφερομαι- εγω ακολουθω τις διαδρομες στα καθαρια μερη της ψυχης. Εκει γεννιεται αυτο που θεωρω εμπνευση και χαιρομαι οταν φτανω εκει, χαιρομαι σαν ενα παιδι αφημενο σε μια πλατεια με την παρεα του, χαζευοντας τον ουρανο κι αφηνοντας την μπαλα να πεσει γιατι ξαφνου την ματια του την εκλεψαν τα συννεφα... Δεν θελω να εχω καμια επαφη με τον πολιτισμο της ξεφτιλα σας, τα νυχτοπερπατηματα σας και τις παραδομενες ψυχες σας, στο φτηνο ανωδυνο δρομο του υπνου. Καποιες φορες γινομαι μισανθρωπος, καποιες φορες τα βαζω με τον εαυτο μου που δεν τα βγαζω περα με τις συνηθειες και τον εθισμο σας στην ανευ λογου φιλοσοφια σας -περναμε καλα, ολα καλα, ο κοσμος να χαλασει-. Επειδη δεν μπορω να σας πω τιποτα, δεν σκοπευω να καυχηθω οτι διαφερω η πρωτοτυπω, ουτε καν να αντιδικω, σας λεω... Μαγευτειτε! Ακουστε! Μαγευτειτε απο ενα τραγουδι, καντε το βιωμα σας. Αναψτε ενα κερι, βαλτε μουσικη, μαγευτε τις ψυχες και πεταχτε τα ανθρωπινα δεσμα και τα προσωπεια στις δηθεν γιορτες σας. Δωστε στην ψυχη σας τροπους να ερθει κοντα με καποιον αληθινα. Να διασκεδασει την μαγεια της συντροφικοτητας κ της παρεας. Να νιωσει την ζεστασια μιας αγκαλιας. Εγω μαγευομαι απο τα ιδια μου τα λογια. Μαγευομαι οταν η ψυχη μου αφηνεται ελευθερη. Μουσικη, κρυο, ενα βλεμμα στο πανεμορφο λοφο με τα ελατα το χορταρι, τις ελιες παραδιπλα... Μαγευομαι απο τις λεξεις του αδερφου μου, απο την καρδια της αγαπης μου, απο την συντροφια ολων οσων αγαπω... αισθανομαι και γραφω. Μαγεια. Απλοτητα, αναζητηση, ομορφια, λυτρωση. Τι αλλη αναγκη πρεπει να καλυψω; πειτε μου εσεις;