Λυτρωση

Αγαπη που να μην σε κανει να πληγωνεσαι δεν νομιζω να υπαρχει. Αν υπαρχει ειναι καπου μακρυα απο εδω και δεν την εχουμε συναντησει. Κανεις μας δεν εχει δει την πλευρα του φεγγαριου οταν την φωτιζει ο ηλιος... Αλλωστε μην ξεχνας η αγαπη και ο πονος ειναι ενα λουλουδι... Η διψα του για νερο, για να το κανει να ανθισει ειναι η αγαπη... Ο πονος ειναι οτι δεν ξεδιψα και μενει με την προσμονη. Οταν θα δουμε αυτο του λουλουδι θα εχουμε ανακαλυψει τον ανθο της χαμενης ελπιδας μας. Η λυτρωση. Αναζητω καθε τροπο να σπασω τα δεσμα μου. Κι αν αυτο γινει απο το χερι σου που θα με ματωσει, μπορει να το δεκτω. Εσυ νιωθεις ελευθερος; Τα δεσμα που λεγαμε κανουν την δουλεια τους... Καλυτερα να χαριστουμε στο χαδι το ανεμου... Να χαρισουμε τις ψυχες μας εκει και οπου θελει να μας παει. Δεν βρισκω αλλο τροπο. Θελω να αφησω τον ευατο μου γυμνο στο χαδι του ανεμου. Οσο κι αν μοιαζει να ξεμακραινω, αν δεν λυτρωθω δεν ειμαι αξιος να ονειρευομαι κι αν δεν ονειρευομαι δεν ειμαι αξιος λυτρωσης. Μακαρι εκτος της αγαπης μου, που ειναι δικοπο μαχαιρι, να την προσφερα ως ονειρα. Ονειρα ομως οχι προσκαιρα μα για να μας ξεδιψουν, να μας μαθαινουν να αγαπαμε χωρις να ανοιγουμε πληγες. Κι ομως αυτο θα προτιμουσα να το κανω κι ας ειναι να χαθω. Η λυτρωση που αναζητω, ειναι μοναχα δεκτη σαν λυτρωσω οχι μονο τον πονο μου, αλλα σαν προσφορα μιας αγαπης λυτρωτικης. Ενα λουλουδι πανεμορφο που ανθιζει. Κατακοκκινο. Αξιο για να ονειρευομαστε και να δακριζουμε. Θα το ποτησουν τα δακρυα μας; Η προσμονη της λυτρωσης ειναι πραγμα που μαραζει την ψυχη σου; Τα λογια οταν ντυνουν ομορφα τον πονο μας γλυκαινουν την ψυχη; Μπορουν και να την θαψουν στα πιο βαθια της θλιψης μερη. Μακαρι να βρουμε το νοημα ακολουθοντας τον ανεμο. Αν πεταξουμε, θα βρεθουμε καπου ψηλα, μακρυα απο εδω. Ο χρονος ειναι εμποδιο. Εκτος κι αν εμαθες να πετας πιο ψηλα απο μενα. Η λυτρωση μου θα ρθει απο τον ανεμο που θα μας αγκαλιασει η απο τα χερια μας;