Προς καθε αποδεκτη

Μια πρωτογνωρη κατασταση. Μια εμπειρια αχρηστη. Προσαρμοζεσαι, συνηθιζεις, συμβιβαζεσαι, επιβιωνεις. Ζεις γνωριζοντας οτι το ιδιο σου το σωμα, τα ιδια σου τα κυτταρα, το ιδιο σου το ειναι και η ψυχη, δεν μπορουν να υπομενουν αυτην την επιλογη σου. Πως να περιγραψω την δειλια μου αραγε; πως να μην πιστεψω οτι δεν παυω να ειμαι κι εγω ενα σαπιο γραναζι αυτου του συστηματος; Δεν ειμαι κατι παραπανω. Εγω που θελω να λεω -τουλαχιστον στον ευατο μου - οτι μεχρι τελους θα αναζητω την ελευθερια - κι ας κατανταει ενας ειδος απομονωσης για μενα -. Βρηκα εστω και εδω μεσα, μια στιγμη διαυγειας για να μιλησω για αυτα που ζω. Ετσι οπως τα λεγαμε θυμασαι; μα ακομη και τωρα δεν μπορω να κρατησω τον ειρμο μου. Φυλακη. Η τιμωρια για μια σου πραξη. Φυλακη θελει να λεγεται ο εγκλεισμος σε ενα κελι και η στερηση ελευθεριας. Ο σωφρονισμος, οπως προσταζει η κοινωνια, εν συντομια. Αυτη η κοινωνια ειναι μια φυλακη. Οι τεσσερεις τοιχοι της ειναι η απραξια και η δειλια μας... Γελαω, ο κοσμος ειναι αστειος. Το πως θεωρουμε τους εαυτους μας ελευθερους ειναι αστειο. Σου μιλαω λοιπον μεσα απο μια φυλακη και γω. Αυτο βλεπω. Δεν μπορω να εκφρασω τα συναισθηματα μου. Δεν μπορω να νιωσω τιποτα εδω μεσα, ειτε να ανταλλαξω δυο κουβεντες, βαζοντας ενα λιθαρακι στην επαφη μου με τους αλλους. Αισθανομαι φοβισμενος. Αυτην την στιγμη που γραφω κρυβομαι...γιατι δεν θα επρεπε να εκφραζομαι στο χαρτι και να προσπαθω να επικοινωνησω μαζι σου. θα επρεπε να κανω το καθηκον μου, αυτο που μου επεδειξαν να κανω δηλαδη, ως ασχολια τουτη την στιγμη. Πανω απο ολα νιωθω μονος και η συμπαθεια μου για καποιους ως ενος σημειου... Εγκλωβισμενη η εξελιξη της, σε ανταλλαγη αποψεων, οχι περα των κοινων καθημερινων βιωματων μας. Εδω μεσα η ανελευθερια ειναι το ημιση του παντως. Τι νοηται τελικα φυλακη φιλτατε; Εγω ξερω οτι εγινα ερμαιο. Τους εδωσα την ελευθερια μου στο πιατο. Τους ειπα φατε κυριοι. Φατε. Παντα μαχιμοι εσεις με τα συνεργα σας, τρωτε. Τρεφεστε με την ελευθερια μου, μεταφορικα και κυριολεκτικα. Ηρθα εδω, για να σας παραχωρησω αυτο που υποτιθετε προστατευετε. Και εσεις ως ανταμοιβη, μου μαθαινεται να το εκτιμω κ να το προστατευω. Ακομη μια αντιφαση. Πειθαρχια, πειθαρχια, πειθαρχια. Ελευθερη βουληση. " Σας χρειαζομαστε οχι σαν πιονια, αβουλα, αλλα ελευθερα και με πρωτοβουλιες ", "Κοψε τον λαιμο σου, διαταζω και υπακους τωρα". Για αυτο σου λεω, εγω ο ιδιος με καθημερινες, μικρες η μεγαλες επιλογες, κοβω σιγα σιγα τα φτερα μου. Υποκυπτω σε αυτον τον κοσμο, καθως υποκυπτω στην λειτουργια του. Σου αφηνω παρακαταθηκη την δειλια μου. Εισαι μαζι μου σε αυτην την φυλακη, δεν βρισκεσαι τυχαια εδω, αρα σε θεωρω δειλο. Καλη σου νυχτα λοιπον, αναμενω...

(Το παρων κειμενο γραφτηκε αναμενοντας μιαν απαντηση... Θα ηθελε η να ειναι η αρχη ενος διαλογου μεταξυ δυο παθοντων απο την ιδια επιλογη. Τουλαχιστον ετσι ειχε κανονιστει :-) )